His beautiful mate

Hoofdstuk 13

Hoofdstuk 13
Jenna p.o.v

Het is inmiddels s'avonds laat. Mandy zorgt voor Kyle, die een tijdelijke plek ergens in het dorp krijgt. Max is ook naar huis gegaan.

In mijn pyjama loop ik de slaapkamer in. Mike ligt al in bed. Ik spring op het bed en ga op mijn buik liggen, met mijn gezicht naar Mike toe. Mike kijkt slaperig mijn kant op. 'Hmm? Ben je nog steeds wakker?' Gaapt hij. Ik knik. 'Ik heb Kyle net even gebeld. Hij slaapt tijdelijk in het dorp.' Mike knikt en sluit zijn ogen weer. 'Mike? Waarom heb je Kyle ineens laten gaan?' Vraag ik. Mike zucht en leunt op zijn ellebogen. 'Hoezo?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en kijk hem aan. Mike bijt even geconcentreerd op zijn onderlip en kijkt me dan weer aan. 'Gewoon, het is je familie.' Zegt hij. 'Maar waarom moest ik je een klap in je gezicht geven om je dat te laten beseffen?' Grinnik ik zachtjes. Mike begint te lachen. 'Weet ik niet...' Mompelt hij grijnzend.

'Heb jij nog broers of zussen? Behalve Bo dan.' Vraag ik. Mike schudt zijn hoofd. 'Alleen Bo. Ze is een paar minuten jonger dan mij.' Ik knik. 'Waar zijn je ouders eigenlijk? Bij een andere roedel of wonen ze nog hier?'

Ik voel de sfeer direct omslaan. Het voelt binnen een paar seconde gespannen aan en ik zie Mike's nagels groeien en ze in zijn bed haken. Hij slikt en haalt dan diep adem. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Wat is er met zijn ouders?

'Ik... Ik...' 'Mike? Wat is er?' Onderbreek ik hem bezorgd. 'Ik wil het er niet over hebben.' Zegt hij en kijkt me aan. Ik zie verdriet en woede in zijn blik. Bezorgd kijk ik hem aan en ga rechtop zitten. 'Is er wat gebeurd met ze?' Mike staat op en ik kijk hem bezorgd aan. 'Babe, waarom ben je zo...-' Ineens hangt Mike over me heen. 'Ik wil niet over mijn ouders praten, Jenna.' Zegt hij en kijkt me met zwarte ogen aan. Ik slik. 'Hoor je me hartslag?' Vraag ik zachtjes en kijk hem aan. Mike knikt langzaam. 'In dat geval heb je door dat ik bang ben nu, dus laat me los.'

Hij kijkt naar zijn handen, die stevig om mijn polsen heen zitten. Mike laat me direct los en gaat weer staan. Hij draait zich om en kijkt in de spiegel. Dan zet hij zijn scherpe nagels in zijn arm. 'Hé! Niet doen!' Roep ik en loop snel naar hem toe. Hij draait zich om. Zijn zwarte ogen en snelle ademhaling zijn weet terug naar normaal. Verbaasd kijk ik hem aan. Ik kijk naar zijn arm, waarvan de wond alweer bijna dichtgaat. 'Waarom deed je dat?' Vraag ik bezorgd en pak zijn arm vast. 'Een truc. Als mijn wolf het wilt overnemen.' Zegt hij en bijt op zijn onderlip. 'Pakte je me daarom vast...?' Vraag ik. Mike pakt mijn kin zachtjes vast. 'Ik wil je geen pijn doen. Ik zal je nooit moeten vasthouden.' Zegt hij en kijkt me intens aan. Ik knik. 'Maakt niet uit.' Zeg ik en wrijf over mijn pols, die blauw kleurt. Mike bijt harder op zijn onderlip en kijkt naar m'n pols. 'Hé, kijk niet zo moeilijk. Het is over een minuutje weg. Ik heel snel.' Zeg ik en druk mijn lippen kort op die van hem. 'Kom, ga slapen.' Zegt hij en knikt naar het bed. Ik knik ook en ga in bed liggen. Mike komt naast me liggen en trekt me aan mijn heupen tegen zich aan. Hij plant een zachte kus op mijn mark en ik sidder.

Het is even stil. We liggen daar gewoon, in stilte. Mijn lichaam tegen de zijne, met als enige geluid onze hartslag en ademhaling.

'Mike...?' 'Hmm?' Ik haal even diep adem. 'Wat is er nou precies met je ouders gebeurd?' Mike zucht zachtjes. 'Alleen als je het wilt vertellen.' Voeg ik er snel aan toe.

Mike gaat op zijn rug liggen en kijkt naar het plafond. Ik draai me naar hem om. 'Vroeger was het voor weerwolven gebruikelijk om uitgehuwelijkt te worden, als hun mate dood was of nog niet gevonden was. Mijn moeder was de Luna van een roedel naast het territorium van mijn vader. Mijn vader's mate was na drie weken samen, vermoord in een gevecht. Mijn opa en oma, hebben met de andere roedel afgesproken, mijn ouders uit te huwelijken.' Begint hij. Ik knik langzaam. 'Mijn ouders hielde niet van elkaar...' Hij grinnikt humorloos. 'Oh nee, ze hielden echt niet van elkaar. Geen moment. Mijn vader had mijn moeder geslagen. Dat deed hij vaker, als ze ruzie hadden of zo. Ondanks dat ze beide Alpha's waren, had mijn vader de complete overmacht. Mijn moeder had niks te zeggen.' Ik bijt op mijn lip. Hier beginnen de problemen...

'Het slaan werd steeds erger. Mijn moeder werd regelmatig geslagen en iedereen zag het... Maar niemand kon er wat aan doen.' Mike zucht en sluit even zijn ogen. Ik voel zijn verdriet, door de mark. 'Toen ik en mijn zus zestien waren, heeft mijn vader mijn moeder van een stenen trap afgegooid. Ze had een wond op haar hoofd en had haar arm gebroken. Mijn vader ging er alsnog op af en trok haar omhoog aan haar haren. Hij begon op haar in te slaan. Ineens stopte haar hart ermee en mijn vader stopte direct. Hij had door dat hij deze keer echt te ver was gegaan. Ik ging compleet door het lint.' Zegt hij en ik zie zijn nagels veranderen in die van een wolf. Zijn ogen kleuren donkerder en ik leg mijn hand op zijn schouder. Hij haalt diep adem en sluit opnieuw zijn ogen. Zijn adem trilt.

'Ik heb hem vermoord, Jenna.'