HEP SENİ BEKLEDİM

14. Bölüm

Keyifli okumalar

*****

Hazan üzerinden büyük bir yük kalkmış gibi hissediyordu. Artık hiçbir sırrı kalmamıştı. Ne kadar utanç verici gibi görünse de annesinin resmi nikahlı eşi babasıyla olmasına izin vermişti. Yatalak bir adamla yaşamasına izin vermeyerek onu sevdiği adamla olması için teşvik etmişti. Ölüm döşeğinde ki adamın sözleri hala kulaklarındaydı. "Hazan hanım..." Hazan karşısındaki adama bakarken derin bir iç çekti.

"Geç mi kaldım?" Hazan adamın sorusuna başını iki yana sallayarak "Teşekkür ederim, sizin yardımınıza gerek kalmadan bu işi halletmeyi başardım," dedi. Aziz Hazan'a 'bu kim' der gibi bakarken Hazan sessiz soruyu anlayarak kocasına "Seni annemin avukatı ile tanıştırayım Aziz. Bu bey avukat Hakan Bey, anneme kalan miras işlemlerini o yürütüyor. Annemin ölümü ile tüm miras bana kaldı. Ondan toplantıya gelmesini rica etmiştim."

"Memnun oldum Hakan Bey." Aziz genç adama elini uzatırken adam da kibar bir şekilde onun elini sıkmıştı. Bir süre oturup konuştuktan sonra Hazan'ın istediği zamanda yeniden yanına geleceğini bildirerek onların yanından ayrılmıştı. Hazan oldukça yorgundu ve biran önce evine gidip uyumak istiyordu.

"Eve dönelim mi ben çok yoruldum." Aziz onun stresini anlayabiliyordu. Bunca zaman bu sorunların üstesinden tek başına gelmeye çalışmış ve bunda da oldukça başarılı olmuştu. Bu zaman boyunca karısının yanında olamadığı için suçluluk duygusu hissediyordu.

"Hadi çıkalım buradan, önce bir yerde durup yemek yiyelim sonra eve geçeriz."

"Buna gerek var mı? Sonnur ablaya yolda haber ederiz o bize bir şeyler hazırlar." Aziz onun solgun yüzüne endişeli bir şekilde bakarken genç kadını arabaya doğru yönlendirmişti. Yaşadıkları ağır gelmiş olmalıydı. Sessiz bir kabullenişle arabanın direksiyonunu eve doğru çevirdi. Yaklaşık bir saatlik bir yoldan sonra eve varan ikili kapıda karşılanmıştı. Sonnur hanımın yüzündeki endişeli ifade Aziz'i dikkatini çekmişti.

"Bir sorun mu var Sonnur abla?" Kadın ikiliye bakarken yüzü asılarak "Amcanızın kızı geldi Hazan hanım," dedi. Hazan kısa bir duraksamanın ardından eve girerek salona geçmişti. Koltukta endişeli bir şekilde oturan kızı görünce onun neden geldiğini anlamaya çalışmıştı. Ellerini birbirine kenetlemiş bir şekilde yerinde ileri geri sallanıp duruyordu.

"Bir sorun mu var Zehra?" Genç kız Hazan'ın sesini duyunca hızla yerinden kalkmıştı. "Ben özür dilerim Hazan abla, habersiz geldim ama nereye gideceğimi bilmiyordum." Zehra korkmuş bir şekilde Hazan'a bakarken Hazan neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Önemli değil, biliyorsun sana her zaman kapım açıktır." Hazan'ın sözleri ile genç kız ağlamaya başlamıştı.

"Babam beni evden kovdu..." Hazan ani gelen bu sözler birden irkilmişti. Aziz genç kızın perişan halini görünce üzülmüştü. Öyle bir adamdan böyle bir kızın dünyaya gelmiş olması çok garipti. Zehra babasından ve ağabeylerinden çok farkıydı. Hazan'ın amcası acımasızlığını kızına da gösteriyordu anlaşılan.

"Hazan abla birkaç gün sende kalabilir miyim? Bir arkadaşımda kalacaktım ama ailesinin yanına gitmiş birkaç günlüğüne." Hazan kızın endişeli bir şekilde hızlı hızlı konuşmasını dinliyordu. Amcasının bu kadar ileriye gitmiş olabileceğini düşünemiyordu.

"Baban seni neden kovdu?"

"Beni ortağının oğluyla evlendirmek istiyor. Adamın ilk karısı ona dayanamayarak intihar etmiş. Babama çok yalvardım ama beni dinlemedi."

"Sende kabul etmeyince evden attı." Genç kız başını sallayarak onu onaylarken Hazan derin bir nefes almıştı. Bıkkınlık içeren bu nefes alışı Aziz'in dikkatinden kaçmamıştı. Zehra da onun ifadesi karşısında iyice ürkmüştü. Hazan'dan ses gelmeyince kapıya yönelen genç kız sessizce ağlıyordu. Hazan omuzları düşmüş bir şekilde kapıya yönelen kıza üzülmüştü. Zehra her zaman ona yakınlık göstermişti. Babası izin vermiş olsaydı onu kardeşi olarak bile görebilirdi. Kocasına bakan genç kadın "Senin için sakıncası yok değil mi?" diye sorduğunda Zehra yerinde duraksayarak ikiliye bakmıştı. Aziz gülümseyerek 'hayır' diye onaylarken Hazan kuzenine dönerek "Sen de hiçbir yere gitmiyorsun. İstediği kadar kalabilirsin. Arkadaşına gitmeyi de unut. Tanımadığım insanlara gitmene izin veremem."