HEP SENİ BEKLEDİM

6. Bölüm

"Arkadaşlar hikaye bundan sonra hareketlenecek. Asıl konuya gireceğiz bundan sonra. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar!

-*****-

Ofise geldiğinde çıldırmış gibi etrafa bağırıyordu. "Sana soruyorum patronun nerede?" genç kız karşısında ki çıldırmış bakışlar karşısında korkuyla bir adım geriye gitti.

"Bilmiyorum efendim, hafta sonu için tatile çıkacağını söylemişti." Neslihan Hanım iki gündür oğlunu arıyor ama ona ulaşamıyordu. Cumartesi günü kız istemeye gideceklerdi ama Aziz birden ortadan kaybolmuştu. Üstelik Soner beye "Kızınızı yamayacak başka bir enayi bulun" diye mesaj atarak. O mesajı gördüğünden beri deli gibi Aziz'i arıyor ama ona ulaşamıyordu. Neslihan Hanım Hazan'ın Aziz'in karşısına çıktığını öğrenince daha da delirmişti. Kim olduğuna bakmadan önüne gelene saldırıyordu. Oğlunu Hazan'dan kurtarma düşüncesine kafayı takmış durumdaydı.

"Bana Hazan denen o kadını bulun!" Avazı çıktığı kadar bağıran Neslihan Hanım sekreterin sinmesiyle daha da ileriye giderek genç kızın üzerine yürümüştü. "Bana Hazan denen o kadını bul?" genç kız ne diyeceğini bir türlü bilemiyordu. Hazan diye birini tanımıyordu ki. Sonradan aklına Soykanlar firmasının sahibinin adının Hazan olduğu gelince korkuyla şirketin adresini vermişti. Neslihan Hanım hiç vakit kaybetmeden hızla Soykanlar şirketine doğru yol alırken Hazan'a söyleyeceklerini düşünüyordu. Aziz'in nerede olduğunu bulmak ve onun Hazan'la olmaması için elinden geleni yapacaktı.

"O kız benim aileme giremeyecek!" araba ilerledikçe içindeki nefret daha da çoğalıyordu. Üstünde büyük bir tabelada Soykanlar yazan binaya bakarken gözleri kısılmıştı. Biran yanlış yere mi geldim diye düşünürken Hazan'ı adının Soykan olmadığı aklına gelmişti. "Evlendi anlaşılan!" diye söylenirken içine yeniden bir kurt düşmüştü. Ya boşandıysa? Derin bir nefes alarak binadan içeriye girmek isteyince güvenlik tarafından durdurulmuştu. Başını adama doğru kaldıran kadın aşağılayıcı bir tavırla güvenlik görevlisine bakarak "Çek o pis ellerini üzerimden!" dediğinde adam Neslihan hanımı kapı dışına kadar çekmişti.

"Şirkete giremezsiniz, hafta sonu sadece patron şirkete girebilir."

"Çek ellerini üzerimden Hazan denen o kadınla konuşacağım."

"Hazan hanım şirkette değil."

"O zaman nerede olduğunu söyle?"

"Bunu size söyleyemem."

"Ara o kadını onunla konuşacağım."

"Bunu yapamam dedim size." Adam ne yapacağını şaşırmıştı. Neslihan hanım şirket çıkışında bağırıp çağırıp kamp kurmuş gitmiyordu. Sonunda daha fazla dayanamayan adam Hazan'ın şoförünü arayarak olanları anlatmış o da Hazan'a haber vermişti. Genç kız hiç şaşırmamıştı olanlara. Neslihan hanımın çıldırmış olması genç kız için keyifli olmuştu. Bu şekilde Aziz'in nişanı yapmadığını da öğrenmiş olmuştu. Derin bir iç çekerek gülümsedi. Rahatlamıştı. En azından bir şansı olma olasılığı doğmuştu. Şimdi ise tek duası Aziz'in teklifini kabul etmesi içindi. "Adresi versinler Murat!" evin adresinin Neslihan hanıma verilmesi ile bir saate evine geleceğine emindi. Hazırlığını yaparak onu beklemeye başlamıştı.

Tam da beklediği gibi bir saat içinde Neslihan hanımın eve geldiğini öğrenmişti. Yerden yükselen büyük pencerenin önünde gözlerini kapatarak düşünen genç kadın içinde bulunduğu durumdan kurtulmanın yolunu arıyordu. Bir film şeridi gibi gözünün önünden geçen hayatı tam bir çıkmaza sürüklenmişti. Kulaklarına dolan öfkeli sesle derin bir iç çekerken içinden 'İşte başlıyoruz!' diye geçirerek sesin sahibine dönmüştü.