HEP SENİ BEKLEDİM
Çaresiz bir kadının hayatta almak zorunda olduğu en büyük kararın ne olduğunu düşünün. Kişiye göre bu kararlar değişse de Hazan için en büyük karar yüzde onluk yaşam mücadelesine tutunma isteği. Belki yaptığı bencilliktir ama o h...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifl okumalar....
***
"Ben Aziz Karayel, Hazan hanımın nişanlısıyım!" El Abbas genç adamın vurgulayıcı bir şekilde kendisini tanıtması karşısında gülümsemişti. Gözlerini meydan okur bir ifade ile Aziz'e dikerken Afra ikili arasında ki soğuk savaşı fark ederek "Artık otursak mı ben çok yoruldum," dedi. El Abbas genç kızın sözleri ile hemen onu salona götürmüştü. Genç adamın evi ezbere biliyormuş gibi davranması Aziz'i şüphelendirse de ses etmemişti. Hazan'ı kolundan tutup nazikçe kendisine çekerek "Bu adam daha önce bu eve geldi mi?" diye sorması Hazan'ın gülümsemesine neden olmuştu. Onun gülümsemesi Aziz'e değil Abbas'ın Afra'nın üzerine düşmesineydi.
"Sana soruyorum, bu adam eve gelmiş miydi?"
"Elbette geldi. Daha önce de iş görüşmesi için eve yemeğe davet etmiştim." Aziz onaylamaz bir şekilde başını salladıktan sonra ikilinin peşinden salona geçmişti. Abbas koltukta oturan kızın önünde diz çökmüş iyi olup olmadığını soruyordu.
"Bir şeyler içmek ister misiniz? Yemeğe daha var." Aziz ev sahibi gibi konuşurken Hazan ona müdahale etmemiş Abbas'ın nasıl davranacağını beklemişti.
"Teşekkürler, Afra sen ister misin?" Aziz de diğerleri gibi oldukça iyi İngilizce konuşuyordu.
"Hazan Afra'ya limonata yaptırabilir misin?" Abbas'ın ricası ile Sonnur hanıma limonata yapmasını söyleyen Hazan salona geri döndüğünde Aziz ile Abbas'ın birbirlerine attıkları bakışları görmüştü.
"Yemek hazırlanana kadar iş konulabiliriz. Afra sen biraz sıkılabilirsin istersen televizyon izleyebilirsin. Yada evi gezmek istersen..."
"Sorun değil, bende sizi dinlemek isterim." Hazan genç kızın gülümseyerek konuşmasını bulaşıcı buluyordu. Kendi yüzünde de oluşan gülümseme ile Aziz'e bakmıştı. Kaşları çatılı olan genç adam "Bu kadar iyi anlaştığınıza göre neden Hazan'la iş yapmak istemediğinizi anlayamıyorum. Neden evli olmamasını kafaya takıyorsunuz?"
"Benim için sorun değil ama babam buna karşı. Hazan'ı yıllardır tanırım..."
"Hatta ona evlenme teklifi yapmıştın değil mi Abbas?" Afra sorduğu soru karşısında Aziz'in tepkini merak ederek ona bakmıştı. Hazan ise gereksiz olan bu açıklamanın nedenini merak ediyordu.
"Hayatım nereden çıktı şimdi bu?" Abbas da bu sorunun amacını anlayamamıştı. Kısa süren sessizlikten sonra öfkeyle dişlerini sıkan Aziz kendisine hakim olmaya çalışarak sorulan soruyu duymazlıktan gelmeye çalıştı.
"Artık şu işin ayrıntılarını konuşalım. Sonra da yemek yeriz." Hazan karşısında ki adamı iyi tanıyordu. Ne kadar zaman geçerse geçsin onun değişmediğinin farkındaydı. Yanağında seğiren damarlarda onun kızgın olduğunun kanıtıydı. Onlar masa başına geçerek olmayan işin dosyalarını incelerken Afra da evi dolanmaya başlamıştı. Abbas'ın tavırları oldukça ciddiyken Hazan sadece Aziz ile onu dinlemekle yetinmişti. Yaklaşık bir saat sonra Sonnur hanımın yanlarına gelmesiyle yemeğin hazır olduğunu öğrendiler. Oldukça gergin geçen bir akşam yemeğinden herkes evine dönmüştü. Hazan oldukça yorgundu. Aziz gitmemekte ısrar edince onu ikna etmek için oldukça uğraşmak zorunda kalmıştı. Sonunda genç adamın evden ayrılmasıyla yorgun bir şekilde odasına çekilerek ılık bir duşun ardından hemen yatağına uzanıp uykuya dalmıştı.
