2 Different Lives

Hoofdstuk 7

Ik werd wakker. Ik zuchte het was alweer maandag en ik moest weer naar school. Gelukkig is het over een week vakantie, dacht ik opgelucht. Ik stond op en trok een oude spijkerbroek aan met een grijs shirt die eigenlijk al te klein was maarja iets beters had ik niet meer in mijn kast liggen. Ik maakte beneden een ontbijtje en pakte onder tussen mijn tas in. Daarna trok ik mijn inmiddels al grijs geworden all-stars aan. Ik pakte mijn tas. Doei mam! Riep ik naar boven en fietste daarna naar school. Ik had de eerste 3 uren aarderijkskunde, wiskunde en engels. Uugh engels. Ik liep naar lokaal 321 en ik zag dat de klas er nog niet was op een paar jongens na. Ik ging ergens achter aan zitten. Binnen 5 minuten was de klas compleet en begon de , nu al te lange, schooldag.

Ik was blij toen ik de bel hoorde. Het was inmiddels half 3. Vergeet niet jullie huiswerk te maken, zei de docent biologie nog voordat iedereen weg was. Ik had het gelukkig al in de les afgemaakt en hoefde voor morgen dus alleen wat wiskunde opdrachten te maken. Ik liep naar mijn kluisje om mijn jas en spullen te pakken. Ik zag jennifer lopen. Oh nee niet weer, alstjeblieft niet dacht ik. Ze keek me even aan maar liep gewoon door, en zei niks. Ik haalde mijn schouders op en zocht mijn fietssleutel. Toen ik hem uit mijn broekzak viste liep ik naar buiten, nog steeds na denkend over jennifer. Waarom negeerde ze me gewoon? Omdat ik haar had gezien in de winkel? Schaamde ze zich? Bang dat ik het tegen iemand zou zeggen? Ik begon in me zelf te lachen. Wie zou mij nou geloven als ik het iemand verteld?!

Het was eindelijk vrijdag. Ik zuchtte opgelucht en trok snel mijn kleren aan. Ik had vandaag weinig keus uit kleren en moest op jogings broek met een trui aandoen of een groene spijkerbroek met mijn grijse shirt. Ik pakte dus maar de groene broek en keek er verafschuwend naar. Maar er zat niets anders op dus trok ik hem samen met het shirt aan. Ik deed mijn haar in een vlecht en liep naar beneden. Ik zag dat ik laat was. Ik had vandaag 2 uur uitval en had maar 4 uur vandaag, en daarna was het vakantie. Ik smeerde snel wat brood voor die dag en dronk wat water. Ik zei mijn moeder gedag en fietste naar school. Toen ik de school in liep hoorde ik de eerste mensen al lachen. Eerst keek ik verbaasd op maar daarna wist ik al waarom ze lachten, mijn kleren! Ze waren ook eigenlijk niet mooi dach ik lachend. Vandaag kon niks me echt schelen. Het was over een paar uur vakantie. Ik liep naar mijn kluisje en pakte een schrift en liep naar het eerste lokaal. Ik had een blokuur wiskunde. Ik was zoals gewoonlijk een van de eerste en ging achteraan zitten. Toen eindelijk die 2 lessen afgelopen waren was mijn humeur een stuk slechter geworden. Maar toch liep ik vrolijk naar het volgende lokaal.

Toen ik eindelijk de laatste bel hoorde wist ik niet hoe snel ik mijn tas in moest pakken en het lokaal uit moest komen. Meivakantie, 2 weken niet naar school. Ik moest opschieten wilde ik de boot van 3 uur halen. Fijne vakantie hoorde ik de docent nog roepen. Ik fietste naar huis. Mijn moeder was thuis. Ze werkte niet op vrijdag. Hoi mam! Riep ik door het huis en rende door naar boven. Ik pakte snel wat andere kleren. Ik zag dat mijn moeder weer wat kleren had uitgewassen. Opgelucht trok ik mijn licht paarse shirt aan met mijn lievelings zwarte broek. Ik liep weer naar beneden. Ik ging even bij mijn moeder op de bank zitten en gaf haar een knuffel. Veel plezier straks Amy! Hoelaat ga je weg? Over 10 minuten loop ik naar het station. Ze knikte en gaf me een rolletje mentos. Voor op de boot. Zei ze. Bedankt mam. Ik schrok, ik voelde mijn mobiel in mijn zak trillen. Ik viste hem eruit. Ik werd gebeld door een onbekend nummer. Hallo? Ik wist dat mijn stem verbaasd klonk. Ik verwachte nu de stem van een van de meisjes van het 'populaire' groepje van jennifer te horen maar in plaats daarvan klonk de stemmen van een paar jongens. Hoi Amy Anderson. De stem die mijn naam stond kwam me vaag bekend voor. Ken ik jou? Ik keek even naar mijn telefoon of ik het nummer ergens van herkende maar ik had het nog nooit gezien. Nee, amy! Ben je ons dan al zo snel vergeten...!? Waar gaat dit over jongens? Vroeg ik. Ik hoorde de stem weer en opeens wist ik het weer. kevin?!! James?!! Dat duurde lang Amy. Hoe komen jullie aan mijn nummer? Je hebt het zelf verteld op de boot.. Alleen niet aan ons. De stem klonk opgewekt. Ik schoot in de lach. Ik keek op de klok. Jongens ik moet gaan ik moet naar het station anders haal ik de boot van 3 uur niet. Zei ik gehaast. Kom je naar Santa Rosa? Hoelaat 3 uur? Ja, ik moet gaan. Doei jongens!
Ik hing op en liep naar mijn moeder en gaf haar een knuffel. Doei mam! Ik zie je over 2 weken weer. Ze lachte ik bel je nog wel. Okey.

Ik zat in de trein. Ik was er bijna was wist ik. Toen de trein eindelijk aan kwam rende ik over het peron door de smalle straatjes en liep snel naar de ticket controle op de haven. Het waaide hard. Na de controle liep ik de boot op. Tot mijn verbasing stonden james en kevin voor de ingang van de boot. Ik liep naar ze toe. Lang niet gesproken jongens, zei ik lachend. Amy! Ze trokken me mee de boot op, ik struikelde bijna over de drempel. Ze namen me mee naar een tafeltje van 4. Er zat een jongen. We gingen bij hem zitten. Ik zat naast kevin. Kijk amy dit is william. William dit is Amy. Je vader woondt nu toch ook santa rosa vroeg kevin voor de zekerheid aan me. Ik knikte.
Het uur was omgevlogen en we naderde de haven van Santa Rosa al. We zijn er zei kevin. Heb je geen koffers mee amy? Ik schudde mijn hoofd. Ik heb alles wat ik nodig heb daar wel, Behalve kleren maar maar mijn vader zei dat ik die niet mee hoefde te nemen dus ik zie wel. Met z'n 4en liepen we de haven in. Ik zag mijn vader al staan en zei de jongens gedag. Vrolijk liep ik naar mijn vader. Hoi pap! Hij lachte naar me. Hey Amy! Goeie reis gehad? Ik knikte en samen stapten we in de auto. Tot mijn verbasing had hij een andere auto.