Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 8. Bölüm 2. kısım

"Peki, söylemem!"

"Simitler geldi. Sen masaya geç, hemen geliyorum."

'Asaf! Her zaman doğru kelimeleri telaffuz etmekte üzerine yok.'

Gün geçtikçe duygularını saklamanın zorlaştığını düşünen genç kız, çayları doldurarak masaya geçerken içeriye simitlerle giren Asaf'ın, 'Fırından yeni çıkmış, hala sıcak.' demesi üzerine gülümseyerek karşılık verdi. Tabağına omleti servis yapmasını bekledikten sonra çayından ilk yudumunu alıp tek elle rahat yiyebilmesi için parçalara bölen genç adamı her seferinde olduğu gibi duygulanarak izlemeye koyuldu.

Hızlı hareketlerle lokma büyüklüğünde kesmesindeki beceriyi, yanına küçük parçalar halinde koparttığı simitleri yerleştirmesini, cevabını bilerek itiraz etmeden bekledi. Bu kadar küçük bir şeyden böylesine etkilenmesini, şefkate aç olan yaralı ruhuna ilaç gibi gelmesine bağladı. Unutmak istemediği sahneyi ileride tekrar tekrar izleme arzusuyla hafızasına kaydederek, öne eğik duran başını sevgiyle anacağını düşündü.

"Simit mis gibi koktu değil mi?"

"Evet, çok güzel." 'Seni asla unutmayacağım Asaf, asla... Benim için yaptıklarını hiç bir şey unutturamayacak. Asaf, Asaf'ım.'

"Acıktın mı?"

"Hem de çok."

"Harika. Al bakalım, artık başlayabiliriz."

Teşekkür ederek çatalına uzanan genç kız, adına omlet dediği yiyecekten ağzına bir parça atmasıyla, lezzeti karşısında gözlerini açarak adama baktı. Lokmasını bitirmesinin ardından gülümseyerek, "Asaf, bu harika bir şey." diye beğenisini dile getirdi.

"Afiyet olsun, hoşuna gitmesine sevindim. Ne zamandır böyle bir sofrada kahvaltı yapmamıştım, özlemişim."

"Neden?"

"Eee... Özel bir sebebi yok! Tek başına hazırlık yapmaktansa ayaküstü yemek kolayıma geliyor. Genelde evde fazla durmuyorum."

"Ben geldiğimden beri de dışarı çıkamıyorsun. Sıkılmış olmalısın." 'Bekar erkek, ne idüğü belirsiz bir kadına hastabakıcılık yapmak için hayatından feragat ediyor! Adamı işinden ettim. Beni bu şekilde daha ne kadar çeker.'

"Onu kastetmedim Gülizar, sıkıldığım falan yok. Yalnız kalacak kadar toparlandığından emin olunca yakın çevreyi tanıtıp gün içinde işe gitmeye başlayacağım."

"Yaaa! İyiyim Asaf, benim yüzümden patronunla problem yaşamanı istemem."

"Sen o konuyu merak etme, yaşamam. Hadi bakalım yemeğini soğutma."

"Peki!" 'Gitmemi istemedi! Henüz değil, iyice düzelene kadar değil.'

Duyduklarının verdiği rahatlamayla keyfi yerine gelirken, eline çatalını alıp iştahla kahvaltısını yapmaya başladı. Neredeyse iki haftadır ikamet ettiği evde hayatının en huzurlu günlerini yaşadığını, gün içinde yirmi dört saat beraber olduğu adamla kardeşleriyle yirmi iki sene boyunca konuşmadığı kadar çok şey paylaştığını düşündü.

'Beni dinliyor! Anlattıklarım çok önemliymiş gibi ilgi gösteriyor.'

"Çayını tazeliyim mi?"

'Soruyor, başından savmıyor, terslemiyor. Seni insan yerine koyuyor Gülizar, ilk defa değerli olduğunu hissetmesini sağlıyor.'

"Burada mısın? Gülizar!"

"Hıııı!.. Efendim."

"Yine daldın! Bu anlarında ne düşündüğünü merak etmeye başladım."