BEŞİK KERTMESİ 2 'Mafyanın Gelini'

Bölüm 20 -Part 2- 'YAĞIZ-KAÇIŞ!'

Herkese merhabalar fıstıklarııım :** biliyorum geç oldu çok beklediniz :( yetiştirmeye çalıştım bende. Çok uzun olacağı için böyle zamanımı aldı. Müthişli bir bölüm sizleri bekliyorum canımcımlar :* Bol bol yorum ve vote beklerim :) çünkü bunu haketti bu bölüm bence.  Keyifli okumalar :***

NOT: HATA VARSA ÜZERİNE YORUM OLARAK BELİRTİN DÜZELTEYİM FISTIKLARIM :*

Bölümün şarkısı: Kaan Tangöze-Bekle dedi gitti

***

Pelin merdivenleri ayak ucunda çıkarken etrafa bakındı. Çıktığı katta kimse yoktu. Bütün çalışanlar akşam yemeği için koşuştururken üst katta kimse gezinmiyordu. Belki de kimse Yağız'ı rahatsız etmek istemiyordu. Yağız hakkında endişelenen bütün çalışanlar evi neşelendirmeye çalışır gibi etrafı düzenliyor, bahçıvan evin içini çiçeklerle süslüyordu. Annesi ve babası yurtdışında olduğu için evin çalışanları Yağız ile fazlasıyla ilgilenmeye çalışıyordu. Akşam için onun en sevdiği yemekleri yapıyorlardı. Hazal –evin çalışanlarının kızı- özellikle masaya özen gösteriyordu. Üst kata çıkıp Yağız'ı görmeyi istiyordu. Fakat buna izni yoktu. Yağız 1 haftadır odasından çıkmamıştı. Fakat sofra her zaman o aşağıya inecekmiş gibi özenle hazırlanıyor ve tekrar her şey olduğu gibi toplanıyordu. Hazal merdivenlerin ucunda durup Pelin'e baktı. Pelin odaya vardığında kapıyı tıklattı ve kapıyı açıp içeri girdi. Yağız her gün neredeyse ziyaret ediyordu. Fakat elinden hiçbir şeyin gelmeyeceğini de biliyordu. Yerdeki dağınıklıkları ıskalayarak yürümeye başladı.Yağız üzerinden gömleğinin düğmelerini açmıştı, altında pantolunun kemerini gevşetmişti. Vücudunun yarısı dışarıda olacak vaziyette baygın yatıyordu. Pelin ona yaklaşırken içki kokusu daha da arttı ve ciğerini yaktı. Eli ile burnu ve ağzını kapatıp onun iyi olup olmadığına baktı. Göğsü inip kalkarken yaşadığına kanaat getirdi. Tekrar arkasını döneceği sırada Yağız'ın dudaklarından dökülen o kelimeyi duydu.

"Simay..."

[1 hafta önce]

Yağız ertesi sabah en erken saatlerde Simay'ın evine gitti. Onu harika bir yere götürecekti yine. Planladığı şey için marketten alışveriş bile yapmıştı dün gece. Araba evin önüne gelince durdu. Arabadan hızlıca inip apartmana yöneleceği sırada balkonda bir adam gördü. Koca bir pankart şeklindeki yazıyı balkona asıyordu. EŞYALI SATILIK EV.

Yağız yazıyı görünce eve hızlıca çıktı, açık olan kapıdan eve girip odalara baktı. Kimse yoktu. Eşyalar vardı fakat kimse yoktu. Neredeyse 2 adım ile gezilip bitilecek olan bu küçük evde kimse yoktu. Yağız adamın yanına koştu. Adam balkondan içeri girerken duraksadı. Sorgular bakışla Yağız'a bakarken adam Yağız sordu.

"B-burada oturanlar... nerede?"

"Taşındılar," dedi adam kısa keserek. Sorudan çok bu kişinin kim olduğunu merak ediyordu.

"Nereye gittiklerini söylemediler mi?"

"Hayır," dedi adam. Yağız "bir saniye!" diyerek telefonu eline aldı ve Simay'ı aradı. Telefonu kapalıydı. Bir süre bekleyip annesini aradı. O da kapalıydı. Babasının numarası onda yoktu.

"Evde oturanların numaraları sizde var mı?"

"Üzgünüm size veremem!" dedi adam Yağız'ın yanından uzaklaşmaya çalışarak.

"Lütfen bu çok acil bir durum."

"Size haber vermeden gittilerse size güvenemem."