BEŞİK KERTMESİ 2 'Mafyanın Gelini'

Bölüm 1 'İlk gün'

Bugün mutlu hayatımın en mutlu günlerinden biri. Bugün her şey güzel. Her şey huzur veriyor. Her... şey!

-"Ah!" yataktan fırlayıp pencerenin perdesini kapattım. Her şey huzur veriyordu. Güneş dışında! Saat 7 yi gösteriyordu. Tek istediğim uykumu almaktı fakat güneş gözüme geldiği için uykum kaçtı. Sonuç ne mi olacak? Okulda uyuyacağım. Bugün Simay Doğan olarak uyanışımın bilmem kaçıncı günü... ve bundan yaklaşık 5-6 ay sonra belki de daha az Simay Çadlı olarak uyanacağım. Sevdiğim adamın soyadını taşıyacağım. Fakat şimdi...

"OKULA GEÇ KALDIN!!"

"A-anne sen ne zamandan beri oradaydın?"

Gözlerim kapalıydı ve uyanır uyanmaz yatakta hayal kurmaya başlamıştım. Her sabah olduğu gibi. Fakat annem sağolsun hayallerime meydan bırakmıyordu.

"Kalkmayacak mısın?"

"Saat daha 7 ama" yatakta bir kez daha dönerek başımı yastığa gömdüm.

"Anca hazırlanıyorsun Simay! Sonra da derse geç kalıyorsun"

"Tamam kalktım... kalktıımm"

Yataktan kalkmıştım fakat hala sallanıyordum. Yağızın beşik kertmem olduğunu öğrenmemin üzerinden 1,5 ay geçmişti. O günden sonra her sabah aynı heyecanla uyanıyordum. Yağız. Benim. Beşik. Kertmem. YAĞIZ... BENİM... BEŞİK... KERTMEM...

İçimden bunu defalarca söyleyip rahatlamaya çalışıyordum. Fakat içim içime sığmıyordu. Her sabah onu göreceğimin heyecanıyla uyanıyordum. Yağız'la neredeyse her gün buluşuyorduk. Ben onu görmenin heyecanıyla gözlerimi bir kere daha açmaya çabaladım.

"İşte oldu"

Hayır bence bu gayet zor bir şey. Özellikle bugün daha zordu. Neden mi? Çünkü müstakbel beşik kertmem bir sinema salonu açtırdı ve gece 2 de film izledik. GECE 2.

Banyoya koşup hazır gözlerimi açmış ve önümü görüyorken elimi yüzümü yıkadım. Aynaya bir kez daha baktım. İyiydim. Çok daha iyi. Yağız hayatıma girdiğinden beri hiç bu kadar iyi hissetmemiştim. İçeriden çalan telefonumun sesini duyup banyodan çıktım.

Beşik kertmem

Telefonu açtım. Fakat Yağız konuşmama fırsat vermeden konuşmaya başladı.

"Etek giymek yok, düğmeleri bozuk olan gömleğini giyme, hava serin hırka al, kahvaltı yapma aşağıda seni bekliyorum"

"Sana da günaydın sevdiğim"

"Günaydın sevgilim çabuk ol"

"Peki" deyip telefonu hızlıca kapatıp yatağa fırlattım.

Dolaptan bej rengi dar okul pantolonumu çıkarttım ve hızlı bir şekilde giydim. Beyaz polo shirt giydim ve üzerime bordo ceketimi aldım. Çantama sadece 1 defter ve birkaç renkli kalem attım. Saçlarımı at kuyruğu yapıp aşağıya doğru koşar adımlarla indim. Ayakkabımı giyeceğim sırada annem salondan seslendi.

"Kahvaltı yapmayacak mısın kızım?"

"Hayır anne, Yağız geldi onunla yapacağız"

"Her zamanki gibi"

Annemin Yağız ve bana olan tavırları bu aralar fazla sertti. Annemin sözüne aldırış etmeyerek evden çıktım. Şansıma bugün hava açıktı. Islak çimlerin aradan baş gösterdiği taşların üzerinde adımlarımı sıklaştırarak yürüdüm. Bahçeden çıktığım an gözlerim Yağız'ın arabasını aradı. Karşı yolda 2 farklı araba vardı. Biri siyahtı, camları da öyle. Diğeri ise beyazdı. Fakat ikisi de Yağız'ın arabası gibi görünmüyordu. Beyaz arabadan biri çıktı.