Kız Kulesi Boğaz'ında Kalsın İstanbul!

İntikam!

Medya: Teoman-N'apim Tabiatım Böyle

           

Hale Hemşire telaşla Nil'in yatağındaki adama baktı.

***

Güvenliğe haber veren Hale Hemşireden sonra olanlar domino taşları gibi gelişti adeta. Koray olanları çözmeye yaklaştıkça karmaşıklaştığını hissetti. Ömer denen o adamın neden şimdi geldiğini kafasından atamadı. Oysa daha kısa süre önce çözülecek her şeyi çözdüğüne inanmıştı. Odasındaki dosyaları ve Nil'in eski fotoğraflarını incelemeye devam etti. Bir şekilde bu olanlar ona yanlış geliyordu. Nil'i hiç gerçek bir hasta gibi muayene etmediğini kendisi de biliyordu. Ama o kızdan saklanan bazı şeyler olduğuna inandıkça kararını hiç sorgulamadan devam etti. Nil hasta değildi ve o da Nil'i şoka sokan bu durumu çözmeye odaklanmıştı o kadar.

Nil elleri titreyerek saçlarına geçirdi parmaklarını. Bir zamanlar saçını savuruşuyla kimleri kimleri dize getirdiğini düşününce gözlerinde o parıltıyı gördü. Şeytanın ta kendisi olduğunu hatırladı. En yakın arkadaşını kendi bencillikleri yüzünden öldürüşünü, hayatında onu seven tek kişinin hayatına mal olduğunu, sevdiği tek erkeği kendi elleriyle en yakın arkadaşına ittiğini, Ömer'i az daha sakat bırakacağını... Duyguları bir an hücum etti. Ayağa kalktı oturduğu yatağından, hızlı adımlarla aynalı masasının önüne geldi. Saçlarından ellerini çekip kırmızı defterini buldu.

" 7 Haziran 2017

Asi bir kız oldum hep. Asi bir kadın... Neden bilmiyorum ama hayatımda hep bir şeylerle birileriyle mücadele ettim. Kendimi hiç yargılamadım. Çünkü böyle olmalıydı oldu. Babam başka bir kızla gittiğinde şaşırmadım. Annem beni buraya tıktığında garip bir şekilde şaşırmadım. Ona öfkelendim ama şaşırmadım. Aslan beni değil Ecrin'i seçtiğinde bunu da kabullendim. Şaşırmadım. Her ne kadar onu buna ben mecbur etsem de kendi tercihiydi. Beni bahane edişiyle senelerini geçirdi. Ecrin'le olmak istemeseydi asla olmazdı. Biliyorum tanıyorum onu. Kimse zorla bir şey yaptıramaz. Ama o Ecrin'le oldu. Basit ve kolaydı. Onun için su içmek kadar doğaldı. Yaşamak kadar basit. O yüzden beni tercih etmeyişine aldırmadım. Kendi kendime acı çektirişim, gücümü kendime kanıtlayışım bundandır. Ecrin'in ölümüne buna sebep oluşuma da şaşırmadım. Ben buyum! Söyleyebildiğime de şaşırmadım. Ecrin'i öldürdüğümü itiraf edemediğim için unutmak isteyişime hiç şaşırmadım. Ama Ecrin'in bu noktaya gelişine şaşırdım. Hayatımda onun kadar hayat dolu biriyle daha tanışmadım. Kendini ölüme sürükleyen bu noktaya geleceğine asla inanmazdım. Benim Aslan'a olan duygularımın farkında olmayışına ya da kabullenmek istemeyişine şaşırdım. Ömer'in hayatıma dâhil oluşuna... İnsanlar olmak istediği kişiyi kendileri yaratır. Ben bunu bildim bununla yaşadım. Hiç yargılamayışım bundan. Hiç ağlamayışım bundandı. Burada olmak benim kaderim. Burası benim cehennemim. Ama bir gün Görkem Hanım'dan tüm bu olanların intikamını alacağım.

Ecrin'i öldürdüğümü bile bile beni buraya tıktı. Aslan'ı sevdiğimi bile bile yaşadıklarıma mani olmadı. Kazada Ömer'i sakat bıraktığımı bile bile... İnsanların hayatları hiçbir zaman umurunda olmadı. Ben onun ayağına dolanan bir kız çocuğundan öteye geçemedim ki beni umursamadı ki başkalarını umursasın.

Bir zamanlar anne kız olarak birbirimize ne kadar da benzediğimizi düşünürdüm. İnsanların canını okumada üstümüze yok. Oysa geldiğim bu halin başka bir açıklaması olamaz. Ben istedim. Anneme benzemeyi ben seçtim. Başka bir örnek yoktu önümde, babam bile itiraf edemesem de, gidişini kabullensem de beni bıraktı. Yalnızlığın ortasında tutunduğum tek insanı öldürüşüme şaşmamalı değil mi?..."