Kız Kulesi Boğaz'ında Kalsın İstanbul!

Başlangıç*

Hikayenin bundan sonraki kısmı yeni bir başlangıç gibi düşünülebilir. Bundan önceki bölümleri bir girizgah diye nitelendirirsek esas hikaye şimdi başlıyor denilebilir. İyi okumalar.

***

           

Aradan ne kadar zaman geçti takibini yapamıyordu Nil. Artık bomboş kaldığını hissediyordu. Merak edebileceği hiçbir şey yoktu, buradan çıkmanın bir anlamı yoktu. Aslan'ı sevmek bile anlamlı gelmiyordu. İçini kemiren her neyse sanki durmuştu.

Aslan için geçen zaman çaresizlikten başka bir şey değildi. Zamanın hep ilaç olacağını söyleyenler hiçbir şey bilmiyordu öyleyse! Tam 3 ay geçmiş ve bu zaman diliminde Nil'i görmeyi reddetmişti Aslan. Nil'i görmek demek Almila'yı da görmek demekti çünkü. Almila'yı nasıl da bastırdığını nasıl da bıraktığını ve unuttuğunu düşündü. Bu kadar vicdansız mıydı sahiden? Hani sert mizacının kaynağı öfkeydi, hani Nil'e olan bitmeyen aşkıydı? Şimdi ne oldu da bütün öfkesi bir köşeye sinmiş sessizce tepkilerini izlemeye başlamıştı?

Almila düşüncelerinin esiri olmuş, kafasındaki seslerle gerçekleri ayırt etmekten oldukça uzak bir yöne doğru gitmekteydi. Neden burada olduğunu hatırlamaya çalıştıkça daha da dibe batıyordu.

Kızlar bir sükûnet içindeydi adeta. Olanlardan sorumluluk duyuyordu Ece. Sanki bilmeliymiş gibi. Sanki müdahale edebilirmiş gibi...

Oysa olanlar artık çok eskimişti. Ecrin ölmüştü, Aslan gitmişti, Nil buradaki varlığını kabullenmiş ve Almila delirmenin eşiğindeydi.

Adımlarını hızlandırdıgenç adam, sadece bir yere yetişmeye çalışır gibi bir hali yoktu sankisabırsızlanıyordu. Uzun zaman olmuştu. Çok uzun zaman... Artık Nil'i görmeyehazırdı. Ömer hastanenin bahçesinde gezdirdi gözlerini.

...

Bu bir başlangıç tanıtımıydı. Şimdiye kadar hikayemi okuyanlara teşekkür ederim. Sonrası ve gidişatı planlanmış bir kurgunun bir sonraki aşamasıdır.