Beklenmeyen Gerçek

Bu Gün Yeni Bir Güneş İle Aydınlanıyor

"Endişelenme Hermione, Harry burada olmayacak olsa bile daha bir sürü arkadaşın olacak, değil mi?"

"Mesela kim Hagrid? Ron mu? Dean mı? Parvati mi? Lavender mi? Kim? Bu okulda artık beni arkadaşı olarak gören kimse kalmadı!" dedi Hermione gözyaşları içinde.

"Ağır ol Granger. Ben hala buradayım."

Hagrid sandalyelerden birisine yayılmış oturan Draco Malfoy'a bir göz attı. Hagrid için bu çok yeniydi. Anlaşılacak gibi değildi! Bu üç çocuk yıllarca Malfoy'a kızmış, Malfoy'dan nefret etmiş ve Malfoy'u yerden yere vurmuşlardı. Aynı şekilde Malfoy'da onları acımasız hakaretlerine maruz bırakmış, yeri geldiğinde lanetlemeye kalkmış, bazen de onları ezmek için parasına başvurarak Harry, Ron ve Hermione'yi aşağılamaya çalışmıştı. Ve şimdi bu çocuk Harry dışında Hermione'nin arkasında duran tek kişiydi. Anlaşılacak gibi değildi!

Hermione başını kaldırıp Draco'ya baktı.

"Anlamıyorsun Draco. Harry gittikten sonra beni Gryffindor salonunda kim koruyabilir? Ginny mi? Neville mi? Onlar benimle konuştukları için bir dışlanmadıkları kaldı zaten, bir de üstüne beni mi koruyacaklar? Yapamazlar. Artık Ron'un tüm darbelerine açığım."

Draco rahatsız bir şekilde pozisyon değiştirdi oturduğu sandalyede.

"O halde Slytherin'e geç. Seni orada ezecek, aşağılayacak kimse yok."

Hermione bir yandan gözyaşlarını silerken, diğer yandan Draco'ya 'Saçmalama!' bakışı attı.

"O insanlar bana yıllarca bulanık dediler, en az senin kadar hor gördüler..."

"Hey!"

"Ne? Hor görmedin mi Draco? İnkar mı edeceksin?"

"Hayır ama bunu hallettiğimizi sanıyordum?"

"Hallettik ama bu olmuş olan bir olay. Geçmişi değiştiremeyiz, değil mi?"

İç çekti Draco.

"Evet, değiştiremeyiz. Ancak insanları değiştirebiliriz. Artık Slytherin'de seni kabul etmeyecek bir insan tanımıyorum. Ya da sana hakaret etmeye kalkışacak, ki bu durumda kendisini ölü ilan etmiş olur."

"Bana Slytherin'i övüp durmaktan vazgeçer misin?"

"Sana Slytherin'i övme işini yıllar önce yaptım. Bu sefer farklı. Slytherin binasının değiştiğini söylemeye çalışıyorum. Sana saygı duyuyorlar."

"Bellatrix'in kızı olduğum için. Olmasaydım beni yine bulanık diye çağırırlardı."

"Sana bulanık kelimesinin artık kullanılmadığını kaç kere söylemem gerekecek? Sen Bella teyzenin kızı olmasaydın da bu böyle olacaktı. Sadece seninle tanışabilmek için küçük sınıflar falan önümde sıraya dizilmeyeceklerdi."

"Ne? Küçük sınıflar ne yapıyor dedin?"

"Meşhursun. Seni seviyorlar ve seninle tanışmak istiyorlar. Böyle bir yerde dışlanacağını nasıl düşünebilirsin?"

"Beni korkutan Slytherin'de dışlanmak değil. Beni herkes dışlasa bile sen yanımda olduğun sürece sorun olmazdı. Ama aynı şey değil bu, yıllarca yanımda olan insanlara bir anda sırtımı dönemem! Gryffindor benim ailem Draco. Aynı Slytherin'in senin ailen olduğu gibi."

Draco Hermione'nin son cümlelerini pek net algılayamamıştı. Çünkü Hermione 'sen yanımda olduğun sürece' dediğinden beri Draco suratına yayılan gülümsemeyi durdurmaya çalışıyordu.

"Geçen gece sorduğunda da cevabım hayırdı, şimdi de hayır!"

"Ama..."

"Hermione haklı Malfoy. Gryffindor onu bugünlere kadar getirdi. Ayrıca eğer yanlış bir seçim olsaydı seçmen şapka onu Gryffindor'a seçmezdi. Bilirsin, yiğittir Gryffindor'da kalan çocuklar! Hermione yiğittir! Bununla başa çıkabilir."