The Bet

Chapter 38

'Ξύπνα μωρό μου...' Λέω απαλά στο αυτί της κοπέλας που κοιμάται στο διπλανό κάθησμα... Ήταν μεγάλο ταξίδι και κουράστηκε η μικρή μου...

'Louis...' Λέει χουζούρικα μόλις ανοίγει τα μάτια της... Αυτά τα όμορφα ματάκια που είμαι ερωτευμένος... Είναι βράδυ και να μάτια της ανατέλλουν φως...

' Είμαι εδώ...' Λέω και της πιάνω το χέρι...Σηκώνει αργά το κεφάλι της και κοιτάει γύρω γύρω... Είμαι σίγουρος ότι δεν έχει ξανα έρθει εδώ..

΄Που είμαστε;' Ρωτάει και την κατεβάζω προσεχτηκά από το τζιπ... 

' Ακόμα δεν έχουμε φτάσει πουθενά Aria...Θέλω να σου δείξω κάτι...' Λέω χαμογελόντας και με κοιτάει με περιέργεια... 

'Να φοβηθώ; ' Ρωτάει ειρωνηκά και χαμογελάω ακόμα ποιό πολύ... Μπορώ να πώ ότι το ταξίδι με ηρέμισε πλήρως...

' Δεν χρειάζεται...' Λέω εύθυμα...Την πιάνω από το χέρι και την καθοδηγώ σε ένα μονοπάτι μέσα στο δάσος... Έχω πάρα πολύ καιρό να έρθω εδώ... Από τα 10 μου συγεκριμένα...

Περπατάμε χεράκι - χεράκι μέσα στο σκοτάδι...Αργά γιατί είναι βράδυ και εδώ στο δάσους είναι επίφοβα...Μετά από ώρα που περπατάμε δτάνουμε σε κάτι κλαδιά που μας εμποδίζουν την είσοδο... Σταματάω να περπατάωκαι την κοιτάω χαμογελόντας...Με κοιτάει λες και βλέπει τρελό... Ίσως μοιάζω λίγο με τρελό...Λίγο πάντα...

' Lou τι κάνουμε μπροστά σε κάτι κλαδιά;' Ρωτάει και γελάω...

'Κλείσε τα μάτια σου...' Της λέω και γελάει...

'Louis είσαι τρελός;' Ρωτάει και γνέφω...

'Είμαι τρελός για εσένα και τώρα κλείσε τα μάτια...΄Λέω και αυτή τη φορά τα κλείνει δυστακτηκά...

Κάνω στην άκρη τα κλαδιά που εγώ είχα τοποθετήσει τότε και αντικρίζω την αγαπημένη μου θάλασσα.... Απορώ πως αυτό το σημείο το άφησαν ανεκμετάλευτω... Αυτή την συιγμή είναι μόνο για εμένα και την Aria... ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ...Την τραβάω από το χέρι και την τοποθετώ ακριβώς από την ξύλινη 'πορτούλα' μου...Την ξανακλείνω για να μην μας βρεί κανείς... Όχι ότι θα καταφέρει κάνεις να περάσει όλο αυτό το μονοπάτι χωρίς το μονοπάτι μου...Τοποθετώ τα χέρια μου στην μέση της και της ψιθηρίζω απαλά,αισθησιακά στο αυτί της:

'Μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου κοπέλα μου...' 

Με το που το λέω το κάνει και μένει κυριολεκτηκα με το στόμα ανοιχτώ με αυτό που βλέπει...Το περίμενα... Τι ποιό όμορφο μπορεί να δεί; Παντού πράσινο και η τεράστια θάλασσα να απλώνεται μπροστά στα πόδια μας κάτω από το φως του φεγγαριού που είναι κοινό για όλους...Αλλά κάποιοι το βλέπουν από ένα απλό παράθυρο ή στέκονται στο μπαλκόνι τους και το παρατηρούνε... Ενώ εμείς...Το έχουμε σε Live μετάδοση...Αλλά ίσως κάποιος άλλος το βλέπει από καλήτερη θέση... Αλλά και πάλι δεν τον ζηλεύω... Μου αρέσει αυτό που βλέπω...Και ποιό πολύ μου αρέσει αυτό το πλασματάκι που κρατάω μέσα στα χέρια μου...