The Bet

Chapter 18

' Καλημέρα...' Λέω νυσταγμένα όταν κάθομαι στο τραπέζι για πρωινό...

' Κακή ψυχρή και ανάποδη...' Μουρμουρίζει η Aria που κάθεται στην απέναντι κορυφή του τραπεζιού και αλήφει μια φέτα με βούτυρο...Βασικά της βγάζει την παναγία με τα νεύρα που έχει..

' Ήρεμα...' Λέει ο Niall αλλά αυτή δεν του δίνει σημασία και με κοιτάει απειλητικά...Την κοιτάω ειρωνηκά...

'Κάποια δεν κοιμήθηκε καλά το βράδυ...' Λέω και εγώ και ο Zayn με χτυπάει στον όμω για να σκάσω....Με κοιτάει με το ίδιο βλέμμα...Ακόμα και έτσι είναι πολύ γλυκειά...

' Να ρωτήσω κάτι;' Λέει και κοιτάει από την άλλη μεριά...

'Ελεύθερα...' Λέει ο Zayn ενώ αυτή συναιχίζει να αλείφη την ίδια φέτα...

' Εγώ γιατί μένω ακόμα εδώ; Αφού πλέον ο πατέρας μου δεν ζεί τι με χρειάζεσται;' Λέει και όλοι κοιτάνε εμένα...Το να φύγει από εδώ να το βγάλει απο το μυαλό της...

' Εμμ ναι... Αυτό είναι μία καλή εερώτηση...' Λέει ο Niall...Σκέψου Louis σκέψου....Αυτό είναι...

' Γιατί ο John έχει πάρει την θέση του Conor και η Aria είναι ένα καλό χαρτί εναντίον του...' Πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα; Την κοιτάω με βλέμμα νικκητή και αυτή ακόμα αλίφει αυτή την πρώτη της φέτα...

'Αν δεν τον σκότωσες ακόμα;' Λέει ειρωνηκά η Aria...Δεν θα της βγεί σε καλό η ειρωνία....

'Είχα πολλές δουλειές αυτή την εβδομάδα αλλά το έχω στο πρόγγραμα...' Λέω και χαμογελάω και αυτή στρέφει το μαχαίρι προς το μέρος μου από τον θυμό της...

Χτυπάει το κουδούνι...Μα καλά ποιός να είναι;Δεν μας θυμούνται και συχνά... Με κοιτάνε όλοι και καταλαβαίνω....Σηκώνομαι και βγαίνω από την κουζίνα χωρίς άλλη κουβέντα με την Aria...Τόσο πολύ μου έχει θυμώσει; Εγώ για το καλό της προσπαθώ...Ανοίγω την πόρτα και μένω στίλη άλατος... Κάποιος μου κάνει πλάκα...

'Louis... Λέει αυτή η φωνή που είχα χρόνια να ακούσω...Έχω παραισθήσεις...Πάω να κλείσω την πόρτα αλλά αυτή τοποθετεί τα χέρια της και με δυσκολεύει...Τελικά την ανοίγω...

'Τι θες εσύ εδώ;' Λέω όσο ποιό σκληρά μπορώ...Βασικά δεν μου είναι και δύσκολο...

'Μόνο να μιλήσουμε...' Λέει παρακλητικά και χαμογελάω ειρωνηκά...

'Ότι έχουμε να πούμε το λέω με το πατέρα σου...' Με κοιτάει λυπημένα...Πως μπορεί και μου ρο παίζει αθώα;

' Μόνο για λίγο Louis...Μέτα δεν θα σε ξαναενοχλήσω...' Λέει και της γνέφω... Μπορώ να κάνω και αλλίως;