The Bet

Chapter 10

'Σαν το σπίτι σας...' Λέω όταν μπαίνουμε στο σπίτι που θα αντικαταστίσει το προηγούμενο....Είναι ποιό μεγάλο...

'Τόσο συχνά αλλάζεται σπίτια;' Ρωτάει η Aria...

' Εδώ και 5 ολόκληρα χρόνια....' Λέει ο Harry ενώ βάζει τηνElizabeth στην αγκαλιά του...

' Πως μπορείτε;' Λέει και κάθεται και αυτή στον καναπέ...

'Δεν είναι καθόλου δύσκολο....' Λέω και πάω στην κουζίνα να πάρω ένα ποτήρι νερό....

' Δεν αφήνουμε κανέναν πίσω κάθε φορά που αλάζουμε τόπο οπότε...' Της εξηγεί ο Harry...

' Εσύ Eliza; Έχεις πίσω τον πατέρα και τον αδερφό σου...' Αθώα Aria...

' Θα ζήσουν και χωρίς εμένα...' Λέει και φιλάει τον Harry....

' Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό ποτέ...' Λέει και κάθεται πίσω στον καναπέ...

'Και εγώ αυτό έλεγα μέχρι που αναγκάστηκα...' Λέω και πίνω μια γουλιά μπύρα...Για νερό πήγαινα..

'Γιατί κυνιγιέστε με τον πατέρα μου;' Ρωτάει και κοκαλώνουμε...

'Αυτό είναι δικιά μας δουλειά και να μην σε ενδιαφέρει....' Λέω νευριασμένος και μπένω στην κουίνα...Όχι δεν θα μπλεχτεί και αυτή στην όλη φάση...

'Εεε μεγάλε ηρέμισε...Μια ερώτηση έκανε από περιέργεια και μόνο που δεν την έβρισες....' Λέει ο κολλητός μου και παίρνει μια μπύρα αό το ψυγείο και κάθεται δίπλα μου....

'Δεν θέλω να μπλεχτούν άλλα άτομα αυτό είναι όλο....' Λέω χωρίς να τον κοιτάω...

'Μα αυτή ήθελε να μάθει...' Λέει σαν να είναι το ποιό εύκολο πράγμα στον κόσμο...

'Αυτή είναι μικρή και αθώα Harry... Αν της πώ τη έγινε θα πρέπει να την προστατέψω από τον ίδιο της το πατέρα...Και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω...' Του εξηγώ και μοιάζει να καταλαβαίνει...

'Louis από πότε σε νοιάζουν τόσο οι συνέπειες; Μήπως είσαι τσιμπημένος με την μικρή;' Λέει και πίνει μια γουλειά...

'Δεν ξέρω αν είμαι τσιμπημένος αλλά ξέρω ότι νοιάζομαι γι αυτή...' Του αποκαλίπτω τελικά και δεν μοιάζει να σοκαρίζεται...

' Μην φοβάσαι να νιώσεις Louis...Ζήσε λίγο...Η ζωή σου δεεν πρέπει να εξαρτάται από τα κέφια του Conor...' Λέει και βγαίνει από την κουζίνα; Πως μου ζητάει να νιώσω μετά από τα τελευταία λόγια της Bethany; Ποτέ δεν αγάπησα αυτή την κοπέλα αλλά τα λόγια της ακόμα πονάνε...Ίσως γιατί βαθειά μέσα μου ξέρω ότι ισχύουν και ιδιαίτερα τότε...

'Louis...' Λέει η Eliza ανήσυχει και μπαίνει στην κουζίνα...Ούτε λίγο δεν μπορώ να μείνω μόνος μου;

'Τι έγινε πάλι;' Λέω αδιάφορα....Πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσω την ιστορία με τον Robbie...

' Ο Conor είναι στο δάσος και θέλει να μιλήσει με εσένα...ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ..' Λέει ανήσυχει..Γιατί πάντα φοβούνται; Δε μπορούν να μου κάνουν ΤΙΠΟΤΑ...

'Έρχομαι..' Λέω και βγαίνει από την κουζίνα....Πρώτα θα τελειωσω την μπύρα μου..

-------------------

' Τι θες πάλι Conor;' Το σασπεν δεν υπάρχει πουθενά αυτή την φορά...

'Την κόρη μου και την θέλω τώρα...' Λέει απειλητικά....Νομίζει άραγε ότι θα του την δώσω;

' Και  εγώ θέλω ένα κότερο...' Λέω ειρωνηκά και κάθομαι στο παγκάκι...Κάτι μου λεει ότι δεν έχει την ίδια καλή διάθεση με εμένα....

'Είναι δικιά μου Louis και μου λείπει...' Πάντα βαθειά μέσα μου ήξερα ότι η Aria είναι η αδυναμία του... Ήξερα ότι είναι η ευαίσθητη χορδη του..

'Και εμένα μου λείπει ένα καλό γαμίσει με την Bethany...' Λέω στο ίδιο ύφος...Θα του το χτυπάω αιώνια...

'Άσε ήσυχη την κόρη του αφεντηκού...' Λέει και βγάζει ένα όπλο από την τσέπη του... Μου ρίχνει την σφαίρα σε δευτερόλεπτα αλλά την αποφεύγω σκήβοντας...

' Δεν παίζει δίκαι 'φίλε' μου..' Λέω και βγάζω και το δικό μου όπλο...

'Σκότωσε με Tolmison...Προτειμώ να με σκοτώσεις εσύ παρά να ξέρω ότι έεχει την κόρη μου...' Αυτ΄ήταν που περείμενα....Η σφαίρα απελευθερόνεται και τον πετυχαίνει στο στήθος...Πέφτει κάτω νεκρός... Άντε να μειωνόμαστε ένας -ένας....

Το θέμα είναι πως να το πω στην Aria ότι σκότωσα τον πατέρα της;