O BENİM ABIM

YENI BIR HAYAT

"Şey ben şu gelinliği çıkarsam iyi olacak" dedikten sonra banyoya doğru gidiyordum.

"Dur"dediğinde öylece kaldım yanıma geldi.

"Ben yardım edeyim" deyip gelinliğimin arkasındaki düğmeleri açmaya başladı. Zaten sırt dekoltesi olan gelinliği açık olan saçlarım kapatıyordu. Saçlarımı öne doğru topladı ve sırtıma küçük bir öpücük bıraktı içimi ürperten bir öpücük. Son düğmeyi de açtıktan sonra gelinliğimin askılarını indirdi. İçimi anlamadığım bir sıcaklık kapladı. Gelinliğimi tutan tek şey bendim. Son düğmeden sonra beni kendine çevirdi ve elleri ile suratımı tutup yavaşça dudakları ile dudaklarımı örttü. Bu seferki öpüşü diğerlerinden çok farklıydı fazla tutkulu fazla arzuluydu... Ona kendimi kaptırıyor ve engel olamıyordum. Birden bende ellerimi onun boynuna doladım ve artık bedenimdeki büyük yük yere düşmüştü. Kendimi ona bırakmıştım ve o harika bir şekilde beni yönetiyordu. Dokunuşları beni büyülüyordu inanılmaz derecede güzeldi. Üstündekilerden kurtulduktan sonra beni yatağa yatırdı. Boynuma gömülü olan kafasını kaldırdı ve

"Daha çok küçüksün"

"Biliyorum"

"Ama çok olgunsun"

"Biliyorum"

"Korkmuyor musun? Artık küçük bir çocuk olmayacaksın"

"Korkuyorum olacakları da biliyorum. Küçük bir çocuk ile uğraşmak zorunda kalacaksın yada küçük aşkınla mı desem?" dedikten sonra güldüm ve dudaklarını tekrardan öptüm.

"Çok güzelsin ve benimsin. Seni her zaman seveceğim Zeynep Zeyşan Kayaer"

"Sende benimsin ve bende seni her zaman seveceğim Ateş Kayaer"

"Benimsin"

"Seninim"

**************************************

Gözlerimi açtığımda onun kollarındaydım. Sevdiğim aşık olduğum adamın dün gece tahmin ettiğimin tam aksi harika geçmişti. Artık ona aittim o da bana bu düşünce çok hoşuma gitmişti evet küçüktüm ama en çok sahip olmak istediğim şeye sahiptim Ateş benimdi artık elimde olsa Ateş'in koluna girer Elif'in gözüne soka soka saatlerce sokakta dolaşırım onunla ama bunun olamayacağını biliyorum. Garip hissediyorum kendimi mutluyum ama garip bir mutluluk Ateş'i uyandırmadan yatakta doğruldum çarşafı üstüme sardıktan sonra aynanın karşısına geçtim ve kendime baktım. Daha 18 yaşındayım ama çoğu kızdan farklıyım daha olgunum daha fazla sorumluluk sahibi ve evli... Bunları düşününce moralim bozulmuştu benim okumam lazımdı benim hayallerim vardı bu kadar basit miydi? Mardin mi kazanmıştı ben mi? Evet kızlar okuyamazdı ve durum ortada okul yalan olmuş durumda, erken yaşta evlenen küçük gelinler çok küçük olmasam da erken yaşa uyuyorum. Ama sevdiğim adam ileyim değil mi? Çocukluk aşkım değil mi şuan yatakta uyuyan? Benim kahramanım değil mi o? Mardin'deki en değerlim değil mi? Evet o benim her şeyim gülüşüm ağlayışım her şeyim o...

Yatağa baktığımda uyanmış beni izliyordu aynada ki yansımamı görmüş olmalı ki?

"Ne oldu mutsuz musun? Yoksa pişman mısın?"

"Yo asla öyle düşünmene neden olduysam özür dilerim sadece garip hissediyorum. Sanki bi şeyler eksik hata var gibi korkuyorum okulumu okuyamadım hayallerim gerçekleşmedi ne yapmam gerek bilmiyorum tamam evlendik şimdi ne olacak Ateş?" dedikten sonra yatağa gittim ve yanına oturdum. Biraz doğruldu ve

"En eski hayalin gerçek oldu ya işte ben yanındayım" dediğinde gülmüştüm haklıydı elbet bir gün Mardin'e gelecektim ve onu başkası ile görmektense öldürmeyi tercih ederdim.