Claimed by a bad boy

Deel 58

Ik werk wakker en ik smeet de dekens van me af, vandaag is de dag. De dag waarop ik ga winnen of ga verliezen. Ik hoop dat ik ga winnen maar ik weet diep van binnen dat ik geen schijn van kans heb en ga verliezen.

Ik maakte mijn bed op en nam een jeans en een grijze pul en deed ze aan. Ik ging naar mijn bureau en nam mijn pakje er af en legde het neer op mijn bed zodat hij in het zicht lag voor de persoon die het eerst naar binnen zal lopen.

Normaal waren Liam en Kate nog aan het slapen en ik had gelijk toen ik de living binnen kwam, er was niemand te zien en de lichten en tv waren uit. Ik nam mijn sleutel en draaide de deur open zonder geluid te maken, of dat probeerde ik toch. Ik nam mijn jas en schoenen en deed ze aan daarna ging ik op de gang staan en draaide de deur weer dicht achter me.

Ik ging de trappen af en deed de deur open zodat ik op de parking kwam, de koude wind blies mijn haren naar achteren en ik stak mijn handen in mijn zakken.

Ik kwam aan bij de halte en wachtte even het was vrij vroeg dus stond er niemand anders dan ik. Ik kruiste mijn armen over elkaar heen zodat ik het wat warmer kreeg. Na een 10 minuten te hebben gewacht kwam er eindelijk een bus aangereden. Ik stapte op en betaalde voor mijn kaartje en zette me neer dicht bij de deuren.

De rit duurde 34 minuten in totaal, er was een oud vrouwtje opgestapt en een man met een koffer en dan nog een jongen en een meisje.

Ik stapte af en begon te stappen, ik moest 6 straten doen en dat zou ik uit moeten komen op een villa die afgezonderd staat in een doodlopende straat. Ik stapte rustig, ik moest me niet haasten. Ik liep de doodlopende straat in en zag de villa op het einde staan, ik haalde diep adem en probeerde mijn zenuwachtigheid weg te duwen.

Ik overloop nog een keer mijn plan in mijn hoofd, ik nam mijn gsm om te kijken wat uur het was en zag dat ik berichten had wat raar is wat het is 7 uur.

Ik opende ze en zag dat ze van Harry waren, mijn hart begon te bonzen toen ik zijn naam las. Ik weet niet of het van zenuwachtigheid is of omdat hem zo veel mis.

Ik weet wat je gaat doen, zet het uit je hoofd.

06:55 Harry

Plies Jade, doe het niet.

06:57 Harry

Ik wil niet dat je je pijn doet, plies kom terug.

06:58 Harry

Mijn gsm trilde in mijn hand waardoor ik stopte met stappen, ik twijfelde of ik het zou openen of niet. Mijn duim duwde uiteindelijk op het bericht.

Dan heeft me alles gezegd en ik kom je halen Jade, of je het nu wilt of niet ik wil je heelhuids terug.

07:01 Harry

Ik veegde een traan weg en stuurde hem een bericht terug toen ik voor de villa stond.

Sorry

07:01 Jade

Ik zette mijn gsm uit en stak hem weer weg. Maak van je hart een steen. Dacht ik. Ik keek naar de brievenbus en zag dat er Vanessa Trog op stond. Ik ben tenminste op het juiste adres, ik had geen zin om bij een oud koppel binnen te breken. Ik haalde nog een keer diep adem en ging achterom. Ik nam mijn geweer waar een geluidsdemper aan was uit de achterkant van mijn broek. Ik hoop dat Harry deze niet mist.

Ik probeerde voorzichtig de achterdeur en hoorde het alarm afgaan, ik forceerde het slot met haarspelden (wat ik van mijn broer geleerd had) adrenaline gierde door mijn lichaam heen toen ik het huis binnen liep met mijn geweer voor me uit.

Ik probeerde zo min mogelijk geluid te maken maar de oude vloer kraakte onder mijn gewicht. Wat ik me vooral afvroeg was waarom ik nog leefde. Ik had verwacht dat het alarm ging afgaan, maar ik had ook verwacht dat er al tien enorme mannen me moesten tegen houden. Ik keek om de hoek en zag er een paar de trap af rennen. Ze keken rond en namen ook hun geweren, ik probeerde mijn ademhaling onder controle te houden maar het lukte me niet echt.

Ik verstopte me achter het kookeiland ging gehurkt zitten zodat ze me niet zagen, mijn hart bonsde zo luid dat ik bang was dat ze het konden horen. Ik keek voorzichtig over de rand heen, ik zag niemand maar hoorde ze wel praten omdat ze het alarm eindelijk hadden afgezet waarvoor ik hun dankbaar ben.

Wat me het meest tegenzat was dat ik het tegen die mannen moest opnemen, maar die mannen waren ook het enige wat tussen mij en Vanessa stond. Ik hoorde voetstappen de keuken binnen stappen en mijn hart begon nog sneller te slaan, wat me verbaasde want hij sloeg al snel. "Clear." hoorde ik een mannenstem dichtbij zeggen.

Hij kwam het kookeiland om en zijn ogen werden groot toen hij me zag en richtte zijn geweer maar ik was sneller. Hij viel neer aan mijn voeten en ik keek nog even naar het levenloze lichaam, bloed vloeide uit de wonde van zijn hoofd. Ik voelde me schuldig maar zette me erover, ik nam zijn geweer en stak hem weg. Ik hoorde opnieuw voetstappen binnen stappen, ik sprong recht en schoot hem neer zonder na denken. Weer hoorde ik zijn lichaam tegen de grond vallen. Fuck man.