Claimed by a bad boy

Deel 57

Mijn verdriet en zelfmedelijden is omgewaaid in woede, haat en afstandelijkheid. Het is niet iets waar ik trots op ben dat ik me zo laat mee sleuren door mijn achtbaan van emoties maar ik kon er niet meer tegen op.

"Komaan Jade." Zeurde Kate, ik bleef op mijn bed zitten en rolde mijn ogen naar haar. Ze begon me pist te maken met haar gezeur. "Ik zei neen Kate, ik weet niet waarom je dat woord niet begrijpt." Zei ik pist en bleef naar mijn boek kijken. Ze zuchtte diep. "Waarom kan je gewoon niet mee naar school?" Vroeg ze.

Ik keek op van mijn boek en zag dat ze gefrustreerd begon te worden. "Omdat ik op mezelf wil zijn." Antwoorde ik eerlijk, ik had geen zin om die sukkels hun hoofden te zien. Ik wou niet dat ze me aangapen alsof ik elk moment in huilen zou uitbarsten, ik wou niet zien dat Harry gelukkig was zonder me.

"We maken ons zorgen over je." Zei ze waardoor ik mijn ogen nog een keer rolde, dat heeft ze al een tien keer gezegd vandaag maar ik voel me er niet beter door. "Kijk Kate, ik blijf thuis. Ik heb geen zin om weg te gaan of om naar school te gaan, ik wil hier blijven om na te denken." Zei ik, ik wreef met mijn handen over mijn gezicht. "Oké, ik zal dan maar door gaan. Als er iets is bel onmiddellijk, dan kom ik zo snel ik kan." Zei ze en gaf me een glimlach, ik lachte terug naar haar. "Zal ik zeker doen, en haast je voor je te laat bent." Zei ik, ze zei dag en ging mijn kamer uit.

Ik las nog een tijd verder tot ik aan het volgende hoofdstuk van mijn boek kwam, ik deed het boek dicht en stond op van mijn bed. Ik had honger dus ging ik naar de keuken en maakte gewonnen brood (wentelteefjes) ik vond het heerlijk, ik at op mijn ééntje een stuk of vijf.

Toen ik er een heel deel gemaakt had legde ik ze neer in mijn bord en zette me neer voor de tv terwijl ik NCIS keek, ik was echt verslaafd aan die reek. Ziva vind ik geweldig, ze heeft zo veel meegemaakt en heeft pit.

Toen NCIS gedaan was, was ik nog steeds aan het eten dus zapte ik verder terwijl ik verder at. Tegen de tijd dat ik gedaan had met eten had ik nog steeds niets interessants gevonden om naar te kijken. Ik zette de tv uit en stapte naar de keuken waar ik mijn bord, bestek en pan begon af te wassen en af te drogen. Daarna zette ik alles weer op zijn plaats.

Ik ging weer naar mijn kamer en nam mijn laptop, ik startte hem op en zette me weer neer op mijn bed. Terwijl hij opstartte dacht ik na over wat ik zou koken deze avond, sinds ik hier ben heb ik nog niet echt gekookt en ik heb zin in macaroni met hesp en kaas.

Ik zocht naar een bus die me naar het adres van Vanessa, die bitch gaat afzien voor wat ze mijn broer heeft aangedaan. En misschien kan ik mezelf niet perfect verdedigen of heb ik niet echt een plan maar ik wil wraak. Wraak maakt je gek.

Ik zag dat ik ongeveer een halfuur op de bus moest zitten, ik schreef op welke uren ik een bus had en welke uren ik had om terug te komen.

Ik sluit mijn laptop weer af en zette me weer achter mijn bureau neer en deed wat ik de avond tevoren deed. Mijn boek pakken en verder lezen.

Na twee uur te hebben gelezen besloot ik om iets anders te doen, ik zette ma achter mijn bureau en tekende verder ik mijn boek. Ik tekende de basis en legde al de kleuren die ik wou gebruiken klaar, na een halfuur ging ik naar de keuken en begon aan de macaroni met hesp en kaas. Kate had gestuurd dat zij en Liam bleven eten en slapen dus maakte ik genoeg voor iedereen.

Wat heb ik toch een spannend leven.

"Hola mi amiga." Zei Kate die de keuken binnen kwam, ik schrok waardoor ik mijn vork liet vallen met een stuk hesp op. "Hallo." Zei Liam die achter haar volgde. Ik zei dag terug en zei dat ze een bord en bestek mochten nemen aangezien het klaar was.

Ik liet hun eerst opscheppen en schepte daarna voor mezelf op, ik zette me neer naast Kate en begon ook te eten. "Hebben jij en Harry afgesproken?" Vroeg Kate uit het niets, ik keek fronsend nar haar. "Nee, waarom?" Vroeg ik, ik was verward. Waarom zou ik in godsnaam met Harry afspreken? Hij heeft Sara nu.

"Hij is vandaag ook niet gekomen." Zei Liam met een mond vol. "Dit is zo goed." Zei hij. Ik lachte. "Dankje en ik heb geen idee waarom hij niet gegaan is." Antwoorde ik en at verder alsof hem me niets deed. Maar eigenlijk vroeg ik me af waarom hij niet geweest was, gisteren zag en hoorde hij er nochtans prima uit. Misschien was hij wel te moe.

Ik voelde zowel Liam al Kate naar me staren ik keek op naar hun. "Wat?" Vroeg ik, ze keken elkaar aan. "Wel, je doet alsof het je niets doet." Zei Liam wat een steek in mijn hart was. Is hij er elke nacht bij dat ik niet kan slapen door mijn domme beslissing? Dat ik hem uren aan een stuk teken? Dat ik geen foto nodig heb omdat ik zijn gezicht en doen vanbuiten ken? Dat als ik mijn ogen sluit, hij nog steeds in mijn hoofd is? Dat ik hem zie lachen en staren naar me alsof het gisteren was? volgens mij heeft Liam geen idee wat ik voel.

Ik antwoorde niet en at gewoon verder, toen we klaar waren wou ik afruimen maar Liam en Kate zeiden dat zij het wel zullen doen.

Ik ging naar mijn kamer en zette me weer achter mijn bureau, ik besloot om geen kleur te brengen in mijn laatste tekening. Dat ik ze gewoon zwart wit zou laten. Ik werkte de schetsen beter af tot ik blij was met het resultaat, ik draaide de pagina om en keek naar de houten kaft en naar de het witte blad dat de achterkant van mijn tekening was. in nam mijn zwarte bik en begon te schrijven.