Claimed by a bad boy

Deel 28

We bestelde ieder de pizza die we wouden en keken tv terwijl we wachtten op de bezorger.

"Wil je water?" Vroeg ik, hij fronste. "Waarom water?" Vroeg hij. "Als je genoeg water drinkt heb je morgen misschien niet zo'n erge kater." Zei ik en ging daarna naar de keuken en nam een fles water van 1L en gaf het aan hem.

Hij lachte heel breed. "Je geeft om me." Zei hij terwijl hij de fles aannam en hem neerzette naast hem. "Tuurlijk geef ik om je." Zei ik terwijl ik me neerzette.

Hij hield zijn hoofd schuin en kreeg een kleine frons. "Waarom?"

"Omdat je er voor me bent, je ziet het als er iets mis is en laat me lachen wanneer ik het niet eens wil maar wel nodig heb. Je hebt me in huis genomen omdat er een stalker was en bleef slapen als ik bang was. Je hielp me zelf met biologie, iedereen weet dat ik daar hopeloos in ben." Zei ik

Er klopte iemand op de deur en ik was er niet boos om, ik weet dat Harry er van alles uitkraamt als hij dronken is en ik wou niet weten wat het deze keer zou zijn.

Misschien omdat hij me dan complimenten geeft en ik ze geloof, maar hij geeft zelden complimenten. Soms als hij m'n kleding mooi vind zegt hij het wel maar dan draag ik wel meestal een short.

Ik ging naar de deur en betaalde het meisje dat de pizza's bracht.

Hopelijk denkt Harry niet dat we aan het flirten zijn omdat we vriendelijk naar elkaar lachte.

Ik gaf hem zijn doos en ik nam de mijne, Harry keek naar wat er te zien was op de tv wat uiteindelijk Iron Man werd. Ik had die film al een paar keer gezien en ik vond die film echt leuk dus zei ik er niets op.

We aten de pizza in stilte op omdat we naar de film aan het kijken waren en ik denk ook omdat we niets meer te zeggen hebben. Ik bedoel, hij is hier elke dag. Niet dat ik daar een probleem mee heb maar ik moet echt meer met Kate omgaan, we wonen samen en we zien elkaar weinig.

Nadat we klaar waren smeet ik de dozen weg samen met Harry's leeg fles die leeg was.

"Wat gaan we nu doen?" Vroeg hij toen ik terug kwam uit de keuken. "Je naar huis brengen." Zei ik en nam m'n sleutels. "Ik ben te voet gekomen." Antwoorde hij waardoor ik fronste, hoe is hij hier heelhuids geraakt?

"Er is een bar in de buurt." Dat verklaarde veel. "Oké dan gaan we te voet naar jou." Zei ik, hij fronste. "Hoe ga je dan terug naar hier komen?" Vroeg hij.

"Te voet." Antwoorde ik, Harry keek naar me alsof ik net zei dat ik mee ging rijden met een psychopaat.

Ik zuchtte. "Wat nu?" Vroeg ik. "Ik laat jou niet alleen over straat lopen." Zei hij en bleef zitten. Zijn woorden warmde m'n hart op.

"En ik laat jou niet alleen over straat lopen." Zei ik terwijl ik m'n sleutels weg legde.

Ik stuurde naar Kate een sms of ze nog ging terug komen maar ze zei dat ze bij Liam bleef slapen. Dus Harry kon ook niet mee terug rijden met Liam als hij Kate zou afgezet hebben.

"Je blijft hier slapen." Zei ik, ik hoorde geen antwoorde meer dus draaide ik me om. En het zicht voor me bracht een lach om mijn gezicht.

Harry lag opgerold in de zetel met zijn armen om zich heen, zijn schoenen lagen ergens op de grond. Hij leek zo kalm en zorgeloos als hij sliep, er was geen frons te zien. Ik zou nog uren kunnen kijken naar hoe hij sliep maar dat zou creepy zijn.

Ik nam mijn sleutels en draaide de deur dicht.

Ik ging naar de keuken en nam een glas water en dafalgan en zette het neer op het salontafeltje. Ik nam een deken dat over de rugleuning lag en legde het neer over zijn lichaam en deed daarna alle lichten uit.

Ik kende het appartement zo goed zelfs dat ik mijn gsm niet meer moest gebruiken voor licht. En ja, daar was ik trots op. Ik ging naar mijn kamer en deed voorzichtig de deur achter me dicht.

Het licht brandde nog steeds, ik nam mijn pyjama en deed het lampje op het nachtkastje aan en het grote licht uit. Ik kleedde me snel om en kroop onder de lakens. Ken je het zalige gevoel wanneer je eindelijk in bed ligt? Wel dat gevoel heb ik nu.

Ik zuchtte in opluchting en sloot m'n ogen en liet de duisternis me overmeesteren.

Ik hoorde iets vallen en daarna gemompel, ik opende mijn ogen en deed het lichtje aan en keek wat het was.

Harry lag neer op zijn rug. Hij had alleen zij boxershort aan en zijn ogen dicht en een frons op ze'n voorhoofd.

Ik sloeg mijn hand over me'n mond om niet in het lachen uit te barsten. Hij deed z'n ogen open en zijn groene ogen vonden meteen de mijne.

"Je sjotte me er gewoon uit." Zei hij met verbazing waardoor ik begon te lachen. Na een tijdje hoorde ik hem zachtjes mee lachen.

Ik veegde een traan weg die over mijn wang rolde. "Sorry." Zei ik toen mijn lachbui wat geminderd was. Ik deed mijn ogen open en keek op de grond maar daar lag hij niet meer, ik voelde iemand op men been tikken en ik keek naar Harry die op het einde van het bed zat.

"Dat vond je leuk hé?" Vroeg hij, hij probeerde niet te lachen.

"Heel leuk." Zei ik terwijl ik rechter zette omdat ik nog steeds neer lag in mijn bed. "Waarom lag je op de grond?" Vroeg ik. "Omdat je me eruit sjotte."

"Waarom ben je hier? Je was toch aan het slapen in de zetel?" Vroeg ik terwijl ik in mijn oog wreef omdat ik het gevoel had dat er iets in zat. Ik stopte met wrijven toen Harry raar keek.

"Mag ik hier blijven?" Vroeg hij, ik schoof dichter tegen de muur aan en maakte plaats voor hem, hij kroop naast me onder de dekens en deed het lichtje uit.

"Jade?" Vroeg hij, mijn ogen werden zwaarder dus deed ik ze dicht. "Ja?" Vroeg ik terug. "Wat is de echte reden waarom je naar hier gekomen bent?" Vroeg hij, mijn ogen gingen wagenwijd open en mijn lichaam spande op. Ik hield me'n adem ik en keek door m'n kamer die donker was, ik voelde het bed bewegen en voelde Harry's adem tegen m'n schouder.

"Je praat er niet graag over." Mompelde hij zacht. Ik ademde in. "Nog niet over gepraat." Kon ik eruit krijgen.