GMB

DAİSY

Bu olamaz! Yani bu! Bana korkuyla değil de şaşkınlıkla bakan Bill'e döndüm.

"Bu nasıl olur"

"Mantıklı bir açıklaması olmalı, bunu senin yaptığını düşünmüyorum"

"Yapmadım zaten!"

Gergince elimi saçlarımdan geçirdikten sonra düşünmeye başladım. İlaç şişesinde benim parmak izlerim vardı, bunu kanıtlar nitelikte kamera kaydındaki de bendim.

Uykumda birilerini mi öldürüyordum yoksa?

Fazla tuhaftı. Ama ne olursa olsun bu olayları daha fazla büyümeden çözecektim. Kapıya doğru yürüdüğümde Katherina'nın sesi ile duraksadım.

"Nereye gidiyorsun?"

"Bu durumu çözmeye"

Onların şaşkın bakışlarıyla odadan çıktım. Jordan'ın öldürüldüğü yere gidecektim. Bir ipucu olmalıydı değil mi! Bu cinayeti ben işlemediğime göre benim şeklime girebilen biri olabilirdi mesela.

Beynime ok gibi saplanan düşünce her şeyi anlamamı sağlamıştı.
Daisy!

Bütün suçu bana yüklemek istemişti ama neden! Geriye dönerek ofisime doğru koşmaya başladım.

Daisy'nin oda numarasını öğrenerek bu işe bir son verme vaktim gelmişti. Koşarak geldiğim odamın kapısı aralıktı. Konuşmaların arasında kendi adımı duymamla duraksadım ve istemsizce dinlemeye başladım. Bu kız sesi Katherina'ya ait değildi.

"Bana kalırsa Nicolas da yapmış olabilir. Jordan ile konuştuktan sonra bir şekilde ona kızmıştır. Ardından cinayeti işleyip suçu önceki katile bırakmaya çalışmıştır."

İçeri girerek onlara baktım. Konuşan Alexandra'ydı. Odada bir tek Katherina yoktu zaten.

"Ne yani benden mi şüpheleniyorsunuz?" Çatık kaşlarımı onlara dikmiş anlamsızca bakıyordum.

Bill mahcup bir şekilde bana baktı.

"Hayır, kesinlikle!"

"Her neyse, katili buldum sanırım. Katherina nerede"

"Yanına gelmek için çıktı, buldun mu!"

"Evet, Daisy. Michel'in öldüğü gece onunla karşılaşmıştım. Öylesine konuşmuştuk. Doğal davranıyordu şüphelenmedim. Gücü, şekil değiştirme. Cinayeti ben işlemediysem benim şeklime girebilen biri işlemiş olmalı"

"Çok mantıklı"

Bilgisayarıma ilerleyerek konuştum.

"Sen Katherina'yı çağır ben de Daisy'nin oda numarasına bakacağım."

Şu anda dersi olmadığına göre odasında olmalıydı, 126 numaralı oda. Üst kata çıkacaktık. Kapıdan çıkmadan önce ikizler de ayağa kalktı. Benimle geleceklerse onları durdurmazdım.

Bill ve Katherina hâla gelmemişti. Onları beklemeden kapıyı açarak yürümeye başladık. Bana doğru yürüyen Bill'i görünce tuhaf tuhaf bakmaya başladım.

"Katherina nerede?"

"Bilmiyorum bulamadım. Tuvalette olma ihtimali var ve ben kızlar tuvaletine girmek istemiyorum"

Gülerek ikizlere döndüm.

"Biriniz bakıp gelseniz"

Andrea hafif bir gülümsemeyle gönüllü olarak arkasını döndü. Biz de hep birlikte üst kata çıktık. Odaya girdiğimizde kimse yoktu.

Kaçmadığını umuyordum Bill ve Alexandra'ya döndüm.

"Ayrılıp arayalım"

Onlar da onayladıktan sonra odadan çıkıyorduk ki kapının açılmasıyla içeriye Daisy girdi. Şaşkınlıkla etrafına bakındı.