ÖRGÜT

Bölüm 55: Hazırlık Süreci

Silvio topladığı bilgileri vermek üzere başkan Lingyu'nun yanına gidiyordu. Görünüşe göre Nevada üssü oldukça güçlü bir sistem yaratmıştı. Başta bir şey anlamasa da Rodney'den aldığı yardımla neler döndüğünü anlamıştı. Daha net anlatabilmesi için Rodney'i de çağırmıştı.

Bir haftalık hazırlık sürecinde ciddi anlamda ilerlediğini fark etmişti. Başta Nevada üssünün güvenlik duvarını delmekte zorlansa da ikinci günün sonunda ekibinin de yardımıyla delmiş, üstelik bilgisayarın kimliği de tespit edilememişti. Ekip, ekip muhteşemdi. Hepsi birbirinden yetenekliydi ve ciddi anlamda hızlıydılar. Silvio'nun özelliği işlerini hızlı yapmasıydı. Kırdığı yer daha ne olduğunu fark edemeden işini halledip çıkardı. Ancak bu seferki uzun süreçli bir işlemdi. Ekiple çalışması çok iyi olmuştu. O, üssü incelerken ekibin kalanı üssün dikkatini dağıtıyordu. Ve en sonunda bilgileri toplayıp bağlantıyı kesmişlerdi. Aldığı bilgiler ise oldukça şaşırtıcıydı. Bir harita çıkarmıştı.

Başkan odasının olduğu kata çıkan asansörün önünde Rodney bekliyordu. Bir hafta boyunca pilotluk eğitimi almıştı. Zaten önceden olan bir merakı vardı ve burada kullandıkları simülasyonlar sayesinde de öğrenmesi kolay ve zevkli olmuştu.

Simülasyon tek kelimeyle muhteşemdi. Önce küçük bir odaya giriyor sanmıştı. Oysa girdiği yer oldukça geniş bir odaya bakan bir bölmeydi. Ardından mekanik bir ses duyuldu.

"Simülasyon başlatılıyor... 5... 4... 3... 2... 1... simülasyona hazır olun."

Derken önündeki bölmede bir anda pilot kabini belirdi. Işıklı bir sistemle yapıldığı belliydi ancak tam anlayamamıştı. Kafasını sağa sola çevirdi ve ışık saçan lazerleri gördü. Daha önce kulağına yerleştirilen kulaklıktan ses geldi.

"Duyarlı ışıklar. Dokunmatik ekran gibi düşün. Şuan bulunduğun uçak elimizdeki en iyilerinden. Ses hızının 14 katına ulaşabiliyor. Tabi atmosfer içinde. Sürtünmeyi olabildiği kadar azalttık. Böylece atmosfer içinde oldukça hızlanabiliyor. Biraz daha atmosfer dışına çıkarsan ses hızının 40 katına bile çıkabilir. Birazdan sana neyin ne işe yaradığını anlatacağım. Devamı sende. Simülasyon olduğu için ölemezsin. Dolayısıyla deneme yanılma yoluyla da halledebilirsin. Bol şans."

Bir anda önünde bulunan odada tepeler belirmeye başladı. Birkaç saniye sonra karşısında resmen dağlık bir alan duruyordu. Sivri tepelerden ağaçlı arazilere kadar her şey vardı. Şaşkınlıkla sırıttı.

"Sizler bu simülasyon işini acayip ciddiye almışsınız."

Kulaklıktan gülme sesi geldi.

"Birazdan koluna bir aşı yapılacak. Bu bir verici. Yaptığın hareketlere göre vücudunun göreceği tepkileri beynine iletecek. G kuvveti falan hepsini hissedeceksin."

Sol yanından ucunda iğne olan bir kol çıktı. Sol kolunu yanaştırdı. İğne acıtmıştı. Zaten sağ kolu yeni yeni açılmıştı. Bir de sol kolu ağrıyacaktı. Bir kaç dakika sonra kulaklıktan bilgilendirmeler gelmeye başlamıştı.

Ona göre 1, dış dünyaya göre 12 saatte neredeyse tamamen öğrenmişti. Dışarı çıktığında gülümseyip "Bu kadar kısa mıydı?" diye sorduğunda diğerleri sırıtmış ve 12 saattir içeride olduğunu söylemişlerdi.

"Dalga geçiyorsunuz!"

"Hayır, 12 saattir içeridesin. Ancak oldukça iyi bir ilerleme kaydettin. Üstelik sonda yaptığın manevra mükemmeldi. O tepeye çarpmadan nasıl yükselebildin?"

"İnan bana hiç bilmiyorum."

Gülüşmüşlerdi. Ardından uçak içinde çok fazla kalori yakacağından dolayı ona bir "Yeme diyeti" verdiler. Böylece ip kadar kalmayacaktı.