ÖRGÜT

Bölüm 35: Düşünce

Merhabalar :) Nasıl gidiyor? Umarım iyidir. Bölüme uygun başlık bulamadım. Eğer kafanızda canlanırsa bir iki kelimelik başlık, lütfen benimle paylaşın :) Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar :) Yorum ve oylarınızı bekliyorum...

Elleri bağlıydı.

Bir dakika.

Neler oluyordu? Burası neresiydi?

Saçlarından damlayan ter damlalarının yaktığı gözlerini odada yavaş yavaş gezdirdi. Oda... bomboştu. Duvarlar nemden dolayı yosunlaşmıştı ve bu yüzden hafif yeşilli gri bir rengi vardı. Ama oda...

Oda boştu.

Öyle miydi?

Pekala, çok garip hissediyordu. Sanki her şey düşünmesine bağlıymış gibiydi. Bir gariplik fark ettiği anda hemen o gariplik kendini yok ediyordu. Tıpkı odanın boş olduğunu düşündüğündeki gibi.

Şimdi ellerinde silah tutan altı adam üçü sağında üçü solunda olmak üzere dikiliyordu.

Hepsini birer birer süzdü. Hepsi aynıydı. 3 numara saç, siyah güneş gözlüğü, siyah beyaz takım elbise...

Derken aniden kapı açıldı. Ritmik bir şekilde altı el silah sesi duyuldu. Gözlerini açtığında adamların hepsi yere yığılmış yatıyordu. Odaya giren adama baktı. Elinde tuttuğu silah şaka gibiydi. Gülümseyerek silahına bakıyordu adam.

"Haha! Hiç şaşmaz."

Haklıydı. Altıpatların boş şarjörüne gururla bakıyordu. Silahı kemerine sıkıştırıp doğrudan gözlerine baktı.

"Dostum, çok lanet bir ..... var."

"Ne?" anlamamıştı. Ses çok boğuk çıkmıştı.

"Dedim ki, ... uyan."

"N- ne dediğini anlamıyorum."

"Uyan."

*****

Silvio aniden gözlerini açtı.

"Silvio, uyan; kahvaltı hazır."

Şaşkınlıkla Isabella'nın ela gözlerine baktı. Isabella kaşlarını çattı.

"Kabus mu gördün sen?"

Silvio hafifçe doğrulup boş boş halıya baktı. Bir sorunu olduğunu beyaz halıdaki nadir olan sarı tüyleri saydığını fark ettiği anda anladı. Ne olmuştu? Ne gördüğünü hatırlamıyordu. Tek bir anı bile. Hiç bir şey yoktu.

Ama bir şey olmuştu.

"Silvio?"

"Hı?" dedi birden.

"İyi misin?"

"Hiç, b-ben sa-sadece..." nefes almayı unuttuğunu fark edince derin bir nefes alıp verdi. "Ne gördüğümü unuttum."

Isabella bir süre Silvio'ya garip bir ifadeyle baktı. Ardından yavaşça yanına oturdu.

"Nasılsın?"

"Biraz daha iyi." dedi Silvio.

Yalan.

Hayatı darmadağın olmuş gibiydi. Gördüğü rüya onun için çok önemli olmalıydı çünkü içinde "deja vu" hissine benzer bir his vardı.

Ancak lanet rüyayı hatırlayamıyordu işte.

"Her neyse." deyip ayağa kalktı. "Elimi yüzümü yıkayıp geliyorum."