"မ..မဟုတ်မှ မင်းRutဖြစ်နေတာလား~"
"ကိုကို့အနံ့လေးကမွှေးနေတာဘဲ..မွ~"
"မဖြစ်ဘူး Omegaတစ်ယောက်ယောက်ကိုခေါ်ပေးမယ် ခနလေးဖယ်ဦး~"
"ကိုကိုဘယ်မှမသွားရဘူး~"
"ရား...ငါ့ကိုလွတ်စမ်း!"
ထဖို့လုပ်လိုက်တဲ့ဗြောင်အင်တစ်ယောက်
rutကာလကိုရောက်နေတဲ့မြောင်ဟွန်းဆီမှာ
အလုပ်ခံလိုက်ရပြီး ပုံမှန်ထက်ကြမ်းတမ်းတဲ့sexဖြစ်သွားတာမို့ Alphaဖြစ်တဲ့ဗြောင်အင်မှာသေမတတ်~
"အီးးဟီးးး...တောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို
အခုလိုဖြစ်မှာစိုးလို့ကိုကို့ဆီမလာတာကို အခုတော့အမှားလုပ်မိပြီ~"
"မင်း~~~"
rutကာလကိုစိတ်ကြိုက်နည်းနဲ့ဖြတ်သန်းပြီးနောက်
ပုံမှာအသိစိတ်ဝင်လာတဲ့မြောင်ဟွန်းဟာ
အကြီးအကျယ်အော်ငိုတော့တာဘဲ~
"ကိုကိုအရမ်းနာသွားတယ်မဟုတ်လား တောင်းပန်ပါတယ်...အီးးဟီးးး~"
"ချီးဘဲ လက်တစ်ချောင်းတောင်မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး~"
"ကိုကိုအခုလိုဖြစ်ရတာကျွန်တော့်ကြောင့်ပါ
ကျွန်တော့်လက်တွေကိုဖြတ်ပစ်ပါ့မယ် မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော့်ငရုတ်သီးကိုဖြတ်ပစ်ပါ့မယ်~"
"ပါးစပ်ပိတ်ပြီးငါ့အတွက်ရေယူပေးစမ်းပါ~"
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့~"
လုပ်တုန်းကတော့ဘီလူးလိုသရဲလို နွားတိုးကြိုးပြတ်လုပ်ပြီး
အခုတော့မျက်ရည်နဲ့နှပ်ချေးဖြစ်နေတဲ့မြောင်ဟွန်းကြောင့်
ဗြောင်အင်ရယ်ချင်တာအမှန်~
*ငါတားထားတဲ့စည်းက တဖြည်းဖြည်းမှေးမှိန်လာပြီထင်ပါတယ်မြောင်ဟွန်းရယ်~*
"ဟင့်~သက်သာလားကိုကို~"
"မင်းဘယ်အချိန်ထိငိုနေမှာလဲ~"
"ကိုကို့အပေါက်ပြဲသွားတာကို ကျွန်တော်စိတ်မကောင်းလွန်းလို့ပါ...အီးးဟီးး~"
"ငါကAlphaတစ်ယောက်ပါကွ ဒဏ်ရာပျောက်တာမြန်တယ် ငိုမနေနဲ့တော့~"
"ဟုတ်...လိုတာမှန်သမျှကျွန်တော့်ကိုပြောနော်~"
"ဘာမှမလိုဘူး အိမ်ပြန်တော့လေ မိဘတွေစိတ်ပူနေတော့မယ်~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜27💜Final
Start from the beginning
