ဂျောင်ကုတစ်ယောက် သူ့ကိုလုံးဝကရုမစိုက်တဲ့မြောင်ဟွန်းကိုနေ့တိုင်းလိုက်နေပြီး ထယ်ယောင်းကတော့
ကုမ္ပဏီမှာဘဲအလုပ်လုပ်ရင်းအချိန်ကုန်တာများတယ်။
"ဘယ်လိုလဲhoney မြောင်ဟွန်းကိုလိုက်ရတာ
အဆင်ပြေရဲ့လား~"
"ဘယ်လိုလုပ်ပြေမှာလဲ သူကလုံးဝကိုကရုမစိုက်တာ
ဒီလိုကောင်မျိုးတစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး~"
"ကိုယ်ကတော့ ရည်းစားအသစ်စက်စက်ကလေးရသွားပြီ~"
"ဘယ်လို? တစ်ချိန်လုံးအလုပ်လုပ်နေတဲ့မင်းက
ဘယ်ကရည်းစားရသွားတာလဲ မင်းရဲ့မန်နေဂျာနဲ့လား~"
"ဟာ~မဟုတ်ပါဘူး ဆေးကျောင်းသားလေးပါ
အခုမှ18နှစ်ဘဲရှိသေးတယ်~"
"အသက်ပြည့်ခါကကလေးနဲ့ ဘယ်လိုများတွေ့လိုက်တာလဲ~"
"ကိုယ့်ရဲ့ဆေးကုမ္ပဏီကိုအဖွဲ့လိုက်လေ့လာရေးလာတဲ့အခါတွေ့တာ honeyကိုပြောပြမလို့ဘဲ honeyက
မြောင်ဟွန်းကိုလိုက်နေရတာနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေလို့~"
"ဟုတ်ပါပြီ သူကဘယ်လိုလဲလှသလား ဘယ်လိုပုံစံလဲ~"
"honey18နှစ်အရွယ်တုန်းကနဲ့တောင်ခပ်ဆင်ဆင်ဘဲ
မနက်ဖြန်dateမလို့ honeyနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ်လေ~"
"ကောင်းသားဘဲ~"
ရည်းစားမထားတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ထယ်ယောင်းက
ရည်းစားရပြီဆိုတော့ ဝမ်းသာပေးတဲ့ဂျောင်ကုက
နောက်တစ်နေ့မှာထယ်ယောင်းရည်းစားနဲ့တွေ့ဖို့လိုက်သွားရပြီ~
"ကိုကို~"
"ကလေးလေး လှလိုက်တာ...မွ~"
အိမ်ထဲကနေပြေးထွက်လာတဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့ရည်းစား
Omegaကောင်လေးက ချစ်စရာရုပ်လေးနဲ့
ဖြူဥနုဖတ်နေပြီး လူကောင်သေးသေးလေးနဲ့မို့
ထယ်ယောင်းပွေ့ဖက်လိုက်တော့ တကယ့်ကလေးလေးလို~
*ဝါး~တော်တော်ချစ်ဖို့ကောင်းတာဘဲ အရုပ်လေးအတိုင်းဘဲ ဂျယ်ယောင်းထက်အများကြီးသာတယ်~*
"ဟိုလေ ကလေးလေးနဲ့မိတ်ဆက်ပေးဖို့
ကိုကို့ရဲ့အရေးကြီးတဲ့သူငယ်ချင်းပါလာတယ်
အဲ့တာအခုဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုသွားမယ် ကလေးလေးက
နောက်ခန်းမှာထိုင်ပေးနော်~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
