ခိုးစားတာလူမိသွားတဲ့ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်
အချိန်ကြာလာတော့လဲ မိဘတွေရဲ့စောင့်ကြည့်မှုကို
ခံနေရစဲမို့ခြေငြိမ်နေရတာကြာနေပြီ~
"darling~"
"အိုး~honeyပါလား လာလေ~"
"အွန်း~"
ထယ်ယောင်းရဲ့ကုမ္ပဏီကိုရောက်လာတဲ့ဂျောင်ကုက
ရည်းစားနဲ့ပြတ်ထားစမို့ ပျင်းနေတာကြောင့်
ထယ်ယောင်းဆီလာတော့ ထယ်ယောင်းလဲကြိုဆိုရတာပေါ့~
"မွ~ရည်းစားအသစ်မရသေးဘူးလားhoney~"
"ဘယ်လိုလုပ်ရဦးမှာလဲ မိဘတွေကိုသတိထားနေရတာကို~"
"ကိုယ့်ကိုလဲသနားပါဦးကွာ ကိုယ်ဆိုရင် အလှလေးတွေတွေ့တာတောင်မငမ်းရဲဘူး~"
"လုပ်ကြရအောင်~darlingနဲ့မလုပ်ရတာကြာပြီ~"
''လုပ်ကြတာပေါ့~"
"အခုကတည်းကတက်ကြွနေပြီ...ပြွတ်စ်~"
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းပေါင်ပေါ်တက်ခွထိုင်ကာ
ထယ်ယောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစတင်နမ်းရှိုက်တော့
ထယ်ယောင်းဆိုသည်မှာလဲ ချက်ချင်းထန်လာတော့တာ~
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အွန်း~"
"ပြွတ်စ်...ဟာ့...အား...အင်း~"
"အွန်း....ပြွတ်စ်...မွ~"
လက်ထပ်ပြီးကတည်းက ဂျောင်ကုရဲ့လည်တိုင်ကိုနမ်းရင်
အရာထင်အောင်စုပ်နမ်းနေပြီဖြစ်တဲ့ထယ်ယောင်းဟာ
အဲ့လိုစုပ်နမ်းတဲ့အခါတိုင်းpheromoneတွေ
အများကြီးထုတ်လေ့ရှိတယ်။
"မင်းရဲ့pheromoneတွေက ငါ့စိတ်ကိုတက်ကြွလမ်းဆန်းစေတယ်~"
"ပြွတ်စ်...မင်းကျေနပ်တယ်ဆို ငါလဲပျော်တယ်...ပြွတ်စ်~"
"အား...ဟာ့...အင်း...ဟင့်~"
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အမ်း~"
"ကောင်းတယ်...အား...အာ့...အင်း~"
"ပြွတ်စ်...အွန်း...ပြွတ်စ်~"
"အာ့...ဖြည်းဖြည်း...အင့်...အင်း~"
ဂျောင်ကုရဲ့ဖြူဖွေးနေတဲ့ရင်အုံပေါ်က
ချယ်ရီသီးစူစူရဲရဲလေးတွေကို
စုပ်ယူစားသုံးနေတဲ့ထယ်ယောင်းက စုပ်ရုံမဟုတ်ဘဲ
ကိုက်ပါကိုက်နေလို့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ဘက်လုံးကြိမ်းစပ်လို့နေပြီ~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
