ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ဂျောင်ကုကိုစောင့်ရှောက်လာခဲ့ရင်း
ရက်ကြာလာတာနဲ့အမျှယွန်းဟိုအပေါ်ထားတဲ့ခံစားချက်တွေလဲ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားပြီ~
"ဟားဟား..ရယ်ရတယ်~"
"honey ဘာလို့ဘောင်းဘီမဝတ်ထားတာလဲ~"
"အစကဝတ်ထားတယ် နေရခက်လို့အခုတင်မှချွတ်လိုက်တာ~"
အိမ်ရှေ့ခန်းမှာမုန့်စားရင်းtvကြည့်နေတဲ့ဂျောင်ကုက
သူ့ရဲ့အင်္ကျီအကြီးကြီးကိုဝတ်ထားပြီး
ဘောင်းဘီကိုကချွတ်ပစ်ထားတာမို့ ထယ်ယောင်းခေါင်းခါရင်း အလုပ်ထိုင်လုပ်နေလေရဲ့~
*ငါ့ရွေးချယ်မှုက ကလေးကြောင့်မဟုတ်ဘူးဆိုတာသေချာတယ် ငါအမြဲတမ်း ဘယ်သူနဲ့ဘဲယှဥ်လာလာဂျောင်ကုကိုဘဲရွေးခဲ့တယ် အဲ့ဒါဘာကြောင့်များဖြစ်မလဲ~*
"Darling ဘာတွေစဥ်းစားနေတာလဲ~"
"အာ...ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး ကိုယ်တို့ကလေးမွေးလာရင်
ဘယ်သူနဲ့ပိုတူမလဲလို့တွေးနေတာ~"
"အဲ့တာတွေကိုနောက်မှတွေး လောလောဆယ်honeyကို
မုန့်ယူပေးဦး~"
"ဟင် မုန့်ကဘယ်နားမှာထားထားတာလဲ~"
"အခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာ~"
"ဟုတ်ပြီ ခနလေးစောင့်နော်~"
ကိုယ်ဝန်က7လထဲရောက်ရုံဘဲရှိသေးတယ်
ဗိုက်ကသိသိသာသာကိုမှဖောင်းကားလာတာမို့
နကိုကတည်းကအပျင်းကြီးတဲ့ဂျောင်ကုမှာ
နေရာကိုမရွှေ့တော့~
"မုန့်တွေယူလာပြီhoney~"
"ရေရောသွားယူပေးဦး ရေကုန်သွားပြီ~"
"okပါ အချိုရည်ဘူးတွေမသောက်နဲ့နော်honey~"
"တစ်ဘူးဘဲသောက်ထားတာ~"
"အင်းပါ ထပ်မသောက်နဲ့နော် ရေသွားယူပေးမယ်~"
အိမ်အကူလဲငှားထားတာကိုဂျောင်ကုက
အိမ်အကူတွေကိုမခိုင်းဘဲထယ်ယောင်းကိုဘဲခိုင်းနေတာကို
ထယ်ယောင်းကလဲဘာမှမပြောဘဲအကုန်လုပ်ပေးတာ~
"ရေရပါပြီ နောက်ထပ်ဘာလိုသေးလဲခဗျ~"
"လောလောဆယ်တောဒါဘဲ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
