ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုတို့နှစ်ယောက်
ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ မိဘတွေဆီခွင့်တောင်းပြီး
အပြင်ထွက်လာကြရာ အရင်လိုကစားကွင်းသွားမုန့်စားမဟုတ်တော့ဘဲMotelတစ်ခုဆီသို့~
"တော်သေးတယ် ငါတို့ရဲ့မုန့်ဖိုးလေးနဲ့motelခလောက်လို့~"
"ညနေမစောင်းခင်အိမ်အရောက်ပြန်ရမှာ
အဝတ်စားတွေချွတ်တော့~"
"အခုမှမနက်ရှစ်နာရီဘဲရှိပါသေးတယ်မင်းကလဲ~"
"နောက်ကျမှာစိုးလို့ပါ~"
"မင်း သေချာကြည့်ထားတာသေချာပါတယ်နော်~"
"သေချာတယ် လုံးဝမနာစေရဘူး~"
ပြီးတာနဲ့နှစ်ယောက်သားအဝတ်စားတွေချွတ်ကာ
မတွန့်ကြေအောင်သေချာဖြန့်ထားလိုက်ပြီး
သူတို့ကအိမ်ယာပေါ်တက် အနမ်းတွေနဲ့အစပျိုးကြပြီ~
"ပြွတ်စ်...အွန်း...ပြွတ်စ်~"
"အွန်း...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"ပြွတ်စ်...အင်း...ပြွတ်စ်~"
"မွ...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
ဂျောင်ကုအသက်ရှူကျပ်မှာစိုးရိမ်တဲ့အတွက်
ထယ်ယောင်းလဲဂျောင်ကုနှုတ်ခမ်းကိုအလွတ်ပေးကာ
လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကိုစုပ်နမ်းလေရဲ့~
"အာ့...အရာမထင်စေနဲ့နော်...အင်း...ဟင့်~"
"အင်းပါ...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အင်း~"
"အင်း...ဟာ့...အား~"
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အွန်း~"
ဂျောင်ကုရဲ့ချယ်ရီသီးသေးသေးလေးလေးတစ်ဖက်ကိုစုပ်ပြီး
နောက်တစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့ညစ်ချေပေးတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်နာသလိုလိုယားသလိုလိုနဲ့တော်တော်လေးကောင်းနေတာတော့အမှန်~
"ကောင်းတယ်ထယ်ယောင်း...အာ့..ဟာ့...အား...အင်း~"
"အွန်းး...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"အင်း...ဟင့်...အား~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုမိန်းမောနေတာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီးစားပွဲပေါ်ကcondomကိုယူသူ့လက်နှစ်ချောင်းမှာစွပ်ကာချောဆီတွေပါထပ်လောင်းပြီးဂျောင်ကုရဲ့အပေါက်ထဲသို့~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
