26နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ပြီးကတည်းက
ပြန်ပြီးနွေးထွေးလာတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုရဲ့ဆက်ဆံရေးက ထယ်ယောင်းဘက်ကလိုက်လျောပေးမှုကြောင့်သာ~
"မြန်မြန်ရွေးပေးတော့darling~"
"နေပါဦးကွာ အရမ်းမလောပါနဲ့~"
ဂျောင်ကုက သူ့ရည်းစားနဲ့ချစ်သူသက်တမ်းနှစ်လပြည့်ကို
သူ့ရည်းစားပြောမှသိလိုက်တာမို့
နာရီလက်ဆောင်ပေးဖို့အတွက် ထယ်ယောင်းကိုရွေးခိုင်းနေတာ~
"ဒါလေး ဒါလေးမဆိုးဘူး~"
"အရမ်းလူကြီးမဆန်လွန်းဘူးလား~"
"Honeyရဲ့ရည်းစားက ကလေးမှမဟုတ်တာ~"
"အေးနော် 32နှစ်ဆိုတော့ ဒါလေးလဲကောင်းပါတယ်~"
"ဟုတ်တယ် ဒါလေးဘဲယူလိုက်~"
ထယ်ယောင်းရွေးပေးတဲ့နာရီကိုဘဲယူကာ
ရည်းစားဖြစ်သူဆီသွားတဲ့ဂျောင်ကုက
တက်ကြွလမ်းဆန်းနေတာတော့အမှန်~
"Bye bye..ညနေမှတွေ့မယ်နော်ကိုကို~"
"ကောင်းပါပြီ...မွ~"
ထယ်ယောင်းကျောင်းပို့ပေးလို့
အရမ်းပျော်ရွှင်နေတဲ့ယွန်းဟိုက
အလုပ်ခွင်ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့စီနီယာတွေဆီက
သင်တန်းပို့ချတာကိုလဲနားထောင်လေရဲ့~
"ကျောင်းသား~"
"ဟုတ် ပြောပါစီနီယာဂျယ်ယောင်း~"
"ခနလောက် သီးသန့်စကားပြောလို့ရမလား~"
"ရပါတယ်~"
ဂျယ်ယောင်းကထယ်ယောင်းရဲ့အချသ်ဦးဆိုတာကိုမသိတဲ့ယွန်းဟိုက သီးသန့်စကားပြောမယ်ဆိုတာကိုလဲ
ဘာမှထွေထွေထူးထူးမစဥ်းစား~
"ကင်မ်ထယ်ယောင်းနဲ့ကဘယ်လိုပတ်သက်တာလဲကျောင်းသား~"
"ဟင်?"
"တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့ ထယ်ယောင်းနဲ့ကကျောင်းနေဘက်တွေမို့လို့ပါ~"
"အော်~ကိုကိုက ကျွန်တော့်ချစ်သူပါ~"
"သူ့အကြောင်းဘယ်လောက်သိလဲ~"
"ကိုကိုကကြင်နာတယ် ကရုစိုက်တယ် အလိုလိုက်တယ်
ကျွန်တော့်ကိုချစ်တယ် ဒါဆိုရင်ရပြီ
ကျန်တာဘာမှမသိချင်ဘူး~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
