အချစ်တွေပါလာတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုရဲ့အိမ်ထောင်ရေးကအရမ်းကိုမှသာယာပျော်ရွှင်စရာကောင်းလာပြီး
ရယ်မောသံတွေနဲ့ပြည့်နက်လာရာမှ ဂျောင်ကုငိုရတဲ့အချိန်ကိုရောက်လာပြီ~
"မကောင်းတဲ့အကောင်..ဟင့်..ငါမင်းနဲ့ကွာရှင်းမယ်!"
"အင်းပါ အရင်ဆုံးအားထည့်ပြီးညစ်လိုက်ပါနော်~"
ရက်လစေ့လို့ဗိုက်နာကာ ကလေးမွေးဖို့မွေးခန်းထဲရောက်နေတဲ့ဂျောင်ကုက ဗိုက်ရဲ့နာကျင်မှုဒဏ်ကြောင့်
ထယ်ယောင်းကိုသာအော်ဟစ်ထုရိုက်နေတော့တာ~
"အား...ဟင့်...အီးးဟီးး~"
"မငိုပါနဲ့honeyရယ် ကလေးထွက်သွားရင်
နာတာတွေအကုန်ပျောက်သွားမှာနော်~"
"ကလေးကထွက်မှထွက်မလာတာ~"
"တစ်ဦးမို့လို့မွေးရခက်နေတာပါ နောက်ကလေးတွေဆို
လွယ်သွားပြီ ဒါကြောင့်ညစ်ထုတ်လိုက်~"
"assကိုမကျုံ့ထားနဲ့ မင်းယောကျာ်းနဲ့လုပ်တုန်းကလို
ဖွင့်ထား~"
"နာပါတယ်ဆို..ဒီdoctorကတစ်မျိုး!"
"honey ဒေါသမထွက်ပါနဲ့ အားထည့်ညစ်လိုက်ပါ~"
"အင်း...အား...မရဘူး တော်ပြီ ကလေး7ယောက်ယူမယ့်အစီစဥ်ကိုဖျက်သိမ်းလိုက်ပြီ~"
ကလေးကထွား တစ်ဦးကဖြစ် ဂျောင်ကုကအကြောက်ကကြီးဆိုတော့ ကလေးမွေးချိန်ကသာမာန်ထက်ကြာသွားပြီး
နောက်ဆုံးတော့ ဖြူဖြူတုတ်တုတ်ချစ်စရာသားလေးကိုမွေးဖွားနိုင်ခဲ့ပြီ~
"ငါ့မြေးလေးကချစ်စရာကြီးဟယ်~"
"kookieငယ်ငယ်ကအတိုင်းဘဲဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကြီး~"
"honeyအရမ်းတော်တာဘဲ..မွ~"
"ကလေးပေးဦး ကြည့်ချင်တယ်~"
"Omma~honeyက သားလေးကိုကြည့်ချင်တယ်တဲ့~"
"ဟုတ်သားဘဲ kookieကိုပြရဦးမှာ~"
ကလေးချီလို့ရပြီဆိုကတည်းက အဖိုးတွေအဖွားတွေကဘဲ
တစ်လှည့်စီချီနေကြတော့ ဂျောင်ကုတောင်းတော့မှ
ကလေးက ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုလက်ထဲရောက်တော့တဲ့အဖြစ်~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
