ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုက အခုတွဲနေတဲ့
ရည်းစားတွေနဲ့အဆင်ပြေတာမို့
သုံးလတောင်ကျော်လာသည်အထိမပြတ်ကြသေးဘဲ
မကြာခန4sonကြသေးတာ~
"အခုတော့ ငါတို့နှစ်ယောက်လူရွေးမှန်သွားပြီထင်တယ်နော်ထယ်ယောင်း~"
"အေးပေါ့ကွ ငါတို့အခုရည်းစားတွေက အရင်ရည်းစားတွေနဲ့မတူဘူး~"
"မင်းရဲ့အချစ်ဦးဂျယ်ယောင်းကိုရောမေ့နိုင်ပြီလား~"
"အချစ်ဦးပါဆို ဘယ်လိုမေ့နိုင်ဦးမှာလဲ
တိုက်ဆိုင်မှုရှိတိုင်းသတိရနေတုန်းဘဲ~"
"အေးပေါ့လေ ကြိုက်လွန်းလို့တောင် ကျောင်းတူအောင်လိုက်တက်ခဲ့ပါတယ်ဆို~"
"အဲ့တာမဟုတ်......
"ကိုကို~"
သူဆေးကျောင်းတက်ခဲ့တာဟာဂျယ်ယောင်းကြောင့်မဟုတ်ကြောင်းပြောမလို့ကို ဂျောင်ကုက
သူ့ရည်းစားကိုမြင်ပြီး ပြေးသွားတာကြောင့်
ပြုံးရင်းသာကျန်ခဲ့တဲ့ထယ်ယောင်း~
"မောင်~တစ်ယောက်တည်းဘာတွေပြုံးနေတာလဲ~"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး အတန်းပြီးပြီလားအသဲ~"
"မပြီးသေးဘူး မောင်နဲ့တွေ့ချင်လို့အတန်းလစ်လာတာ~"
"အဲ့တာကြောင့်ချစ်နေရတာ~"
"ဟာ~နင်လဲရောက်လာတာလား~"
"ဟုတ်တယ်~"
"ငါ့ကိုကိုလဲအခုမှရောက်တာ~"
"ကလေးကလဲ ကိုယ့်ထက်အကြီးကိုနင်နဲ့ငါဆိုပြီးမပြောရဘူးလေ~"
"အကျင့်ဖြစ်နေလို့...ဟိဟိ~"
ထယ်ယောင်းတို့အတွဲရော ဂျောင်ကုတို့အတွဲပါ
ကျောင်းပန်းခြံထဲက စားပွဲဝိုင်းမှာအတူထိုင်ကြပြီး
စကားပြော ရယ်မောနေကြတော့ မသိရင်
လေးယောက်သားက သူငယ်ချင်းတွေလိုဘဲ~
"ကဲ~ဂျောင်ကုရေ ဒီနေ့တော့ ငါတို့နှစ်ယောက်တည်းဘဲ~"
"ဝမ်းနည်းနေတာလား~"
"ဘာလို့ဝမ်းနည်းရမှာလဲ သွားကြစို့~"
"ok~"
ရသမျှမုန့်ဖိုးတွေအကုန် မုန့်မဝယ်စားဘဲ
hotelကိုသွားsexဘဲလုပ်နေကြတဲ့
ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုက ရည်းစားတွေမပါလဲ
နှစ်ယောက်တည်းသွားတာဘဲ~
KAMU SEDANG MEMBACA
~~real life~~{Complete}
Fiksi Penggemarဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
