အရင်လိုနီးနီးကပ်ကပ်ပြန်နေကြရတဲ့
ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုက အခန်းထဲတော့
နှစ်ယောက်တည်းနေခွင့်မရလို့
အပြင်ကိုဘဲထွက်ကြတယ်လေ~
"ထယ်ယောင်း ဟိုမှာမင်းရဲ့Crush~"
"ဟုတ်တာဘဲ လှလိုက်တာ သူ့ကိုကြည့်ရတာ
အရမ်းအေးချမ်းတာဘဲ~"
"အမလေး အပိုတွေလုပ်မနေပါနဲ့ Omegaတိုင်းကလှတာချည်းဘဲ~"
"သူ့ကိုကငါကြိုက်တာကိုကွ~"
"အေးပါ~ရင်းနှီးနေပြီမဟုတ်လား
စကားသွားပြောလေ~"
"အွန်း သွားနှုတ်ဆက်လိုက်ဦးမယ်~"
ဂျောင်ကုကကြည်ဖြူတာမို့crushဖြစ်တဲ့
ဒိုဂျယ်ယောင်းဆီသွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုကိုလဲမထားခဲ့~
"မင်္ဂလာပါဂျယ်ယောင်း~"
"အော်...ထယ်ယောင်းပါလား ဘေးကတစ်ယောက်က?"
"ငါ့ရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်းပါ သူ့နာမည်ကဂျွန်ဂျောင်ကုတဲ့~"
"ဂျောင်ကုလား သိပြီ~ကျောင်းမှာနာမည်ကြီးဘဲလေ
dominate Omegaဖြစ်ပြီး အဆင့်နောက်ဆုံးရတဲ့တစ်ယောက်~"
ဂျယ်ယောင်းရဲ့ရှေ့စကားကိုပြုံးမလို့ကြံတုန်း
နောက်စကားကြောင့် မပြုံးနိုင်တော့တဲ့ဂျောင်ကုနဲ့
စိတ်အလိုမကျဖြစ်သွားတဲ့ထယ်ယောင်း~
"kookieကဉာဏ်ကောင်းတယ် စာမလုပ်လို့သာ~"
"ဟုတ်မှာပါ သူကdominate omegaဘဲလေ
လူအယောက်တစ်ထောင်မှာတစ်ယောက်ဘဲဖြစ်တည်နိုင်တာကိုး~"
"အခုဂျယ်ယောင်းက ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ
ကျောင်းပိတ်ရက်ကြီးစာလုပ်နေတာလား~"
"မဟုတ်ပါဘူး နွေရာသီသင်တန်းကစာတွေလုပ်နေတာ~"
"အရမ်းကြိုးစားတာဘဲ ပိတ်ရက်လေးမှာအနားယူပါဦး~"
"တော်ပါပြီ..အာ...ဂျောင်ကုရဲ့ပုခုံးပေါ်မှာပိုးယားကြီး~"
"အားး!!"
"မပြေးနဲ့လေkookie ငါဖယ်ပေးမယ်~"
အကြောက်ကြီးပါတယ်ဆိုတဲ့ဂျောင်ကုပုခုံးပေါ်မှာမှ
ကျလာတဲ့ပိုးယားကြောင့် ကြောက်လန့်တကြားအော်ပြီးပြေးရာ ခလုတ်တိုက်လဲပါလေရော~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
