"အခုရက္ပိုင္း ကိုယ္လဲအလုပ္ရႈပ္ေနတာနဲ႔
honeyကိုေဆးရံုမပို႔ေပးျဖစ္ဘူး~"
"ရပါတယ္darlingရယ္ honeyနားလည္ပါတယ္~"
"မနက္ျဖန္ေတာ့အတူတူသြားၾကရေအာင္
သားသားကိုလဲမူႀကိဳအပ္ရင္းနဲ႔ေလ~"
"သားကအခုမွ သံုးႏွစ္ျပည့္ခါစဘဲရိွေသးတာေလ
ေက်ာင္းထားဖို႔ငယ္လြန္းပါေသးတယ္~"
"ေက်ာင္းဆိုေဘမဲ့ အေပ်ာ္ပါ ကစားဖို႔နဲ႔မုန္႔စားဖို႔ပါဘဲ
အဓိကကေတာ့ႀကီးလာရင္ေက်ာင္းမပ်င္းေအာင္လို႔ေပါ့~"
"darlingသေဘာပါ honeyကေတာ့မထားခ်င္ေသးဘူး~"
သူ႔သားေလးနဲ႔မခြဲႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့taekookေလးရဲ့ေခါင္းကိုပြတ္ေပးေနတာမို႔ထယ္ေယာင္းကၿပံဳးလို႔~
"သားသားကအရမ္းငိုရင္ေတာ့မထားပါဘူး
အဲ့တာေၾကာင့္စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္~"
"ငိုမွာေတာ့အေသအခ်ာဘဲ~"
"ဟဟ...အဲ့တာေတာ့အမွန္ဘဲ~"
ထယ္ေယာင္းက အလုပ္မွာဘယ္ေလာက္ဘဲပင္ပန္းခဲ့ပင္ပန္းခဲ့အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ သူ႔ရဲ့ခ်စ္ဇနီးေလးေဂ်ာင္ကုနဲ႔
ခ်စ္သားေလးtaekookကိုျမင္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္အေမာေျပသြားေရာ~
"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္~"
"ဟုတ္ ေျပာပါceo~"
"အဟမ္း~ငါ့ဆီလာေနက်ေကာင္ေလးကိုေတြ့မိေသးလား~"
"ေအာ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးလား
မေတြ့ဘူးceo သူ႔ကိုမေတြ့တာ2ရက္ေလာက္ရိွၿပီ~"
သူ႔ဆီအၿမဲလာၿပီးအၿမဲေနာက္ယွက္ေနက်ေျမာင္ဟြန္းတစ္ေယာက္ သူ႔ဆီေရာက္မလာတာႏွစ္ရက္ရိွၿပီမို႔
အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘဲReceptionကေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကိုသြားေမးတဲ့ေျဗာင္အင္~
*ဒီေကာင္ ဘာလို႔ငါ့ဆီမလာတာလဲမသိဘူး~*
"ဟား~အရူးလိုဘဲ ဘာလို႔အဲ့ေကာင္အေၾကာင္းစဥ္းစားေနတာလဲ သူမလာေတာ့လဲငါ့အတြက္အေနွာက္အယွက္ကင္းတာေပါ့~"
ေျဗာင္အင္ဘယ္ေလာက္ဘဲ သူ႔စိတ္ကိုရွင္းထားပါေစ
အလုပ္လုပ္ေနရင္းစိတ္ကေျမာင္ဟြန္းဆီေရာက္ေရာက္သြားတာမို႔ တစ္ေန့လံုးဘာမွလုပ္မရ~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜27💜Final
Start from the beginning
