"ဘယ်လိုလဲကိုကို စကားပြောရတာအဆင်ပြေရဲ့လား~"
"အင်း ပြေတယ် ဘာမှထွေထွေထူးထူးပြောလိုက်ရတာမဟုတ်ဘေမဲ့ ရင်ထဲပေါ့သွားသလိုဘဲ~"
"အဲ့တာက အစ်ကိုဂျောင်ကုကို ကိုကိုစိတ်ပြတ်နိုင်သွားလို့လေ~"
"ဟုတ်မှာပေါ့~"
ဂျောင်ကုကို တကယ်စိတ်ပြတ်နိုင်သွားတဲ့ဗြောင်အင်က
ရင်ထဲအေးချမ်းသွားပြီး ကိုယ့်လမ်းကိုယ်ဆက်လျှောက်မယ်ဆိုကာမှမြောင်ဟွန်းကပါလာပြီး မွှေနှောက်ပါလေရော~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
taekookလေးရဲ့မွေးနေ့ပြီးလို့ လအနည်းငယ်ကြာတဲ့အခါမှာ ထယ်ယောင်းက နှစ်ဖက်မိဘတွေရဲ့
တိုက်တွန်းပြောဆိုမှုကြောင့် ဂျောင်ကုတို့သားအဖကို
အိမ်မှာကလေးထိန်းနဲ့ထားပြီး သူကကုမ္ပဏီသွားရပြီ~
"ကိုယ်စိတ်ချမယ်နော်honey~"
"အင်းပါ စိတ်ချ~"
"အဲ့တာဆိုရင် ကိုယ်သွားတော့မယ်နော်...ပြွတ်စ်~"
"အက်...အဲ့~"
"ဟုတ်သားဘဲ သားသားလေးကိုလဲနမ်းရဦးမယ်
လိမ်လိမ်မာမာနေနော်သားလေး...မွ~"
ချစ်ရတဲ့ဇနီးနဲ့သားလေးကိုနှုတ်ဆက်ပြီး
ထယ်ယောင်းထွက်သွားတာနဲ့ ဂျောင်ကုက
သူ့သားနဲ့အတူတူအပေါ်ထပ်တက် အဝတ်စားသွားလဲပြီ~
"ပါးပါးနဲ့လိုက်မှာမဟုတ်လားသားလေး~"
"အဲ့...ဝူးး~"
"လိုက်မှာဆိုရင်အဝတ်စားလဲရမယ်~"
ရှစ်လသားအရွယ်သားဖြစ်သူကို အဝတ်စားလဲပေးပြီး
ရှေ့မှာပိုးကာ နို့ဘူးဖျော်ထည့်diaperအပိုထည့်ပြီး
barသို့~
"သံပုရာမီးတောက်တစ်ခွက်ပေး~"(အပြင်းစားအရက်ထဲသံပုရာခွံအခိုးကိုညစ်ထည့်ပြီး မီးညှိထားသောအရက်တစ်မျိုး~)
"နို့တိုက်မိခင်တစ်ယောက်အတွက်မသင့်တော်ပါဘူး
ကလေးတစ်စုံတစ်ရာဖြစ်သွားရင်အမှုပတ်မှာမို့မရောင်းပေးနိုင်ပါဘူး အားနာပါတယ်~"
"ဒီနေ့က ကလေးကိုနို့ဘူးဘဲတိုက်မှာမို့လို့ ပေးမှာသာပေးစမ်းပါ မသောက်ရတာကြာလို့အရမ်းလွမ်းနေပြီ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
