"စပ်တာတွေမစားရင်ရပြီမဟုတ်လား~"
"မရဘူးhoneyရဲ့ သားသားနို့စို့မှာမို့honeyက
စားချင်တာတွေစားရင် သားသားအတွက်အန္တာရယ်ရှိတယ်~"
"ဒါဆိုရင် ဘာစားရမှာလဲ~"
"မပူပါနဲ့စားစရာတွေအများကြီးရှိပါတယ်~"
စားလို့ရတာတွေတော့အများကြီးရှိဘေမဲ့
အရသာရှိတာတွေကတစ်ခုမှမပါတာမို့ဂျောင်ကုမှာ
ထမင်းစားတိုင်းငိုရတယ်လေ~
"ဟင့်...ဘာအရသာမှလဲမရှိဘူး~"
"မငိုပါနဲ့honeyရယ် လေးလဘဲသည်းခံနော်
လေးလပြည့်ပြီးရင် အရသာရှိတာလေးတွေထဲကတစ်ချို့ကိုတော့စားလို့ရပြီ~"
"အူငဲ...အူငဲ~"
"ဒီအမေက အရသာမရှိတာတွေစားရလို့ စားမဝင်ပါဘူးဆို
သူကတစ်ချိန်လုံးနို့ဆာနေတယ်~"
"ငါ့မြေးကိုမပြောနဲ့ နင်ငယ်ငယ်ကဆိုဒီထက်ဆိုးတယ်~"
"ပါးပါး အဲ့လိုချည်းဘဲပြောမနေနဲ့ပါဆို..အီးးဟီးးး~"
"အူငဲ...အူအူငဲ~"
"အခုလိုအချိန်မျိုးမှာhoneyကိုမဆူပါနဲ့ပါးပါး
honey သားလေးကိုနို့တိုက်လိုက်ဦးနော်~"
မြေးဦးလေးမို့အချစ်ပိုကြတဲ့မိဘတွေကြောင့်
ဂျောင်ကုမှာ ခနခနစိတ်ဆိုးရ ခနခနငိုရနဲ့
နှစ်ပတ်ပြည့်လို့ဆေးရုံဆင်းမှသာ အေးချမ်းသွားတော့တယ်။
"သားလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာdarlingရယ်
ဘယ်လိုကြည့်ကြည့်ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာ~"
"honeyနဲ့တူလို့လေ ကြည့်ပါလား မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး အသားကလဲဖြူဖွေးနေတာဘဲ..မွ~"
"honeyနဲ့တူတယ်လို့ခနခနမပြောနဲ့
honeyခေါင်းကြိမ်းတာကြီး~"
"ဟဟ~မကြိမ်းပါနဲ့ သားလေးကလိမ္မာမှာပါ~"
ဂျောင်ကုထမင်းစားနေချိန် ထယ်ယောင်းက
taekookလေးကိုပွေ့ချီထားပြီး သူ့အနားမှာထိုင်
တစ်ဖွဖွနမ်းနေတော့ ဂျောင်ကုကလဲပြုံးလို့~
*တော်သေးတာပေါ့ ကလေးကိုငါမဖျက်ချခဲ့လို့~*
"ဒီလိုဖြူဖတ်ဖြူရော်ဟင်းတွေစားရတာများလို့လားမသိဘူး
စားရတာ အရသာရှိသွားသလိုဘဲ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
