"ပြွတ်စ်..ကိုကိုနာသွားမှာပေါ့~"
"ရား..မင်းကိုဘယ်သူအဲ့လိုခေါ်ခိုင်းလိုလဲ
ပါးစပ်ပိတ်ပြီးမြန်မြန်လုပ်လိုက်~"
"ပါးစပ်ပိတ်ပြီးတော့မလုပ်ချင်ပါဘူး မြန်မြန်လုပ်တော့ဆိုရင်လဲ လုပ်ပေးပါ့မယ် ပြီးမှနောင်တမရနဲ့နော်~"
"မြန်မြန်ပြီး မြန်မြန်အေးတယ်ကွာ~"
မြန်မြန်လုပ်ပြီးမြန်မြန်ပြီးချင်တဲ့ဗြောင်အင်ကြောင့်
မြောင်ဟွန်းလဲ သူ့d*ckကို ဗြောင်အင်ရဲ့အပေါက်ထဲထည့်ရာ ပူးကပ်နေတဲ့ကျောက်တုံးနှစ်တုံးကြားထိုးထည့်နေရသလို~
"အဲ့လောက်မကျုံ့ထားနဲ့လေဗျာ နည်းနည်းလောက်ဖြေလျှော့ထားဦး~"
"ီး~မင်းဟာကြီးအတွက် ဘယ်Alphaက
ဖြေလျှော့ပေးရဲမှာလဲကွ~"
"ကိုကိုဘဲမြန်မြန်လုပ်လို့ပြောတယ်မဟုတ်လား
မြန်မြန်လုပ်ဖို့အတွက်ဆိုဖြေလျှော့ထားပေးရမှာပေါ့~"
"မရဘူးကွ မင်းဟာကြီးသာဝင်လာရင်ငါသေမှာ~"
"ဒါဆိုရင် ကျွန်တော်လုပ်နေတာတွေကိုမတားနဲ့~"
ပြောပြီးတာနဲ့မြောင်ဟွန်းက ဗြောင်အင်ကို
တစ်ဆင့်ချင်းစိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြေလျှော့ပေးပြီး
ချောဆီတွေသုံးလုပ်တာတောင် နောက်တစ်နေ့မနက်မှာ
ဗြောင်အင်လမ်းမလျှောက်နိုင်~
"သားသားအိပ်တာကြာပြီလားhoney~"
"မကြာသေးဘူး အခုတင်လေးမှအိပ်သွားတာ~"
"ဟုတ်လား အဲ့တာဆို ကိုယ့်အလှည့်ရောက်ပြီပေါ့နော်~"
"အင်း ရောက်ပြီ~"
"လာပြီဟေ့~"
ကလေးအိပ်ပြီဆိုတာနဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုကိုသူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေပြီး
အင်္ကျီကိုလှန်နို့စို့ပြီလေ~
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အွန်း~"
"အာ့...အား...ဖြည်းဖြည်းdarling~"
"ပြွတ်စ်...ချိုလိုက်တာ...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"အင်း...အား...အာ့~"
ဂျောင်ကုနို့ကနေထွက်လာသမျှနို့ရည်တွေကို
အငမ်းမရစုပ်ယူစားသုံးနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
နို့စို့ရင်းစိတ်ကြွကာ အောက်ကညီလေးကထလာပြီ~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
