"daddyသားလေးကချစ်စရာကောင်းလိုက်တာနော်...မွ~"
"taekookကို ရက်တစ်ရာပြည့်မွေးနေ့လုပ်မှာမဟုတ်လားဆရာ~"
"လုပ်မှာပေါ့ကွ ငါ့ရဲ့သားဦးလေးပါဆို~"
"အဲ့တာဆိုလေ ခွင့်တောင်းစရာလေးရှိတယ်~"
"ဘာများလဲ~"
"ဟိုလေ အဲ့ပွဲကိုအစ်ကိုဗြောင်အင်ကိုခေါ်လာလို့ရမလား~"
"ဘာကွ!"
"စိတ်...စိတ်မဆိုးပါနဲ့ဆရာရယ် ဒီတိုင်း
ကျွန်တော်နဲ့အတူပွဲတက်ရုံလေးပါ~"
"မရဘူး~"
"ခွင့်ပြုပေးလိုက်ပါdarlingရယ် အစ်ကိုဗြောင်အင်က
သူများပွဲမှာ အရှက်မဲ့တဲ့လုပ်ရပ်တွေလုပ်မယ့်လူမျိုးမဟုတ်ပါဘူး~"
ထယ်ယောင်းကခွင့်မပြုပေးချင်ဘေမဲ့လဲ
ဂျောင်ကုပြောတာကိုလဲလက်ခံသလို
သူကိုယ်တိုင်ကလဲ သူ့ရဲ့ပျော်ရွှင်စရာမိသားစုလေးကိုကြွားချင်တာကြောင့် ပွဲလာဖို့ခွင့်ပြုပေးလိုက်လေရဲ့~
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆရာ တစ်လက်စတည်း
အစ်ကိုဂျောင်ကုနဲ့ခနလောက်စကားပြောခွင့်ပါပေးလိုက်ပါလားဆရာ~"
"ဘာ! မရဘူးကွ ဒါကိုတော့လုံးဝခွင့်မပြုပေးနိုင်ဘူး~"
"လုပ်ပါဆရာရယ် အဲ့ဒီခွင့်ပြုချက်ရမှဖြစ်မှာမို့လို့ပါ~"
"လုံးဝဘဲ~"
"ကျွန်တော်အနူးအညွှတ်တောင်းပန်ပါတယ်ဆရာ ခွင့်ပြုပေးပါနော်~"
"မင်းအဲ့လောက်အသည်းအသန်ခွင့်တောင်းပေးနေတာ
မင်းကဘာရမှာမို့လို့လဲ~"
"သူနဲ့တစ်ညအိပ်ခွင့်ရမှာပါ~"
"ဟင်?"
အကြောင်းပြချက်ကြီးက တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေဘေမဲ့
မြောင်ဟွန်းနဲ့နီးစပ်လေ ဂျောင်ကုနဲ့ဝေးလေဖြစ်မှာကိုသိသွားတဲ့ထယ်ယောင်းက~~~
"အဲ့လိုဆိုတော့လဲ ရတယ်လေ~"
"ကျေးဇူးတင်လိုက်တာဆရာရယ်~"
"တစ်ခုတော့ရှိတယ် honeyနဲ့စကားပြောရုံဘဲနော်
အသားကိုလုံးဝမထိရဘူး~"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ အဲ့အတွက်စိတ်မပူနဲ့ ကျွန်တော်ရှိပါတယ်..ဟဲဟဲ~"
ESTÁS LEYENDO
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
