"ဆရာကလဲ ဘာမှထွေထွေထူးထူးကိုင်မလာပါဘူး
ဆရာတို့အတွက်ဝယ်လာတဲ့လက်ဆောင်တွေဘဲကိုင်လာတာ~"
"အဲ့တာလဲကိုင်လာတာဘဲလေ သွားဆေးခဲ့ သွား~"
မြောင်ဟွန်းကသူလက်မဆေးရင် ထယ်ယောင်း
ကလေးပေးမချီမှန်းသိနေလို့ မြန်မြန်သွားပြီး
လက်သွားဆေးရတယ်လေ~
"ဆရာ ကျွန်တော်လက်ဆေးပြီးပြီ~"
"ရော့ သေချာပွေ့~"
"အိုး ချစ်စရာကောင်းတဲ့taekookလေး..မွ~"
"အခုလာတာက ကလေးချီဖို့ဘဲလားမြောင်ဟွန်း~"
"တစ်ဝက်ကကလေးချီဖို့ နောက်တစ်ဝက်ကပြောစရာရှိလို့~"
"ဘာပြောစရာရှိတာလဲပြောစမ်းပါဦး~"
"နောက်မှပြောမယ် အခုတော့taekookလေးနဲ့ကစားဦးမယ်~"
"ငါ့သားကအခုမှတစ်လသားနော်~"
မြောင်ဟွန်းရဲ့ ကလေးချီတာ ကလေးကိုချော့မြူတာ
နမ်းတာတွေအကုန်လုံးက နူးညံ့တာမို့
ထယ်ယောင်းတို့လဲစိတ်ချသလို ကလေးကလဲငြိမ်တယ်။
"Darling~မြောင်ဟွန်းယူလာတဲ့အထဲမှာစားစရာပါလားကြည့်ပေးဦး~"
"ပါတယ်အစ်ကိုဂျောင်ကု Ommaက
အဟာရလဲဖြစ်ပြီးနို့ထွက်အားကောင်းတဲ့စွတ်ပြုတ်နဲ့
ကလေးအမေတွေစားလို့ရတဲ့cookieတွေထည့်ပေးလိုက်တယ်~"
"ဟုတ်လား~အန်တီကိုကျေးဇူးတင်တယ်လို့ပြောပေးဦးနော်~"
"ဟုတ်ကဲ့ ပြောလိုက်ပါ့မယ်~"
"စွတ်ပြုတ်လေးအရင်သောက်လိုက်honey~"
အလိုက်သိစွာ စွတ်ပြုတ်ဘူးလေးဖွင့်ပေးတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျောင်ကုလဲ အစားမက်သူမို့
ချက်ချင်းယူစားပစ်လေရဲ့~
"တော်တော်အရသာရှိတာဘဲ~"
"များများစား~"
"ဆရာ taekookလေးကအိပ်ချင်ပြီထင်တယ်~"
"ဟုတ်လား ဒီကိုပေး~"
"ဟုတ်~"
ထယ်ယောင်းက မြောင်ဟွန်းလက်ထဲက
သူ့သားလေးကိုယူပြီးလမ်းလျှောက်ရင်းချော့သိပ်လိုက်ရာ
ကလေးကချက်ချင်းအိပ်ပျော်သွားတာမို့ဂျောင်ကုဘေးပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
