"လံုးဝဘဲ~"
"ကြၽန္ေတာ္အႏူးအၫႊတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆရာ ခြင့္ျပဳေပးပါေနာ္~"
"မင္းအဲ့ေလာက္အသည္းအသန္ခြင့္ေတာင္းေပးေနတာ
မင္းကဘာရမွာမို႔လို႔လဲ~"
"သူနဲ႔တစ္ညအိပ္ခြင့္ရမွာပါ~"
"ဟင္?"
အေၾကာင္းျပခ်က္ႀကီးက တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနေဘမဲ့
ေျမာင္ဟြန္းနဲ႔နီးစပ္ေလ ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ေဝးေလျဖစ္မွာကိုသိသြားတဲ့ထယ္ေယာင္းက~~~
"အဲ့လိုဆိုေတာ့လဲ ရတယ္ေလ~"
"ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဆရာရယ္~"
"တစ္ခုေတာ့ရိွတယ္ honeyနဲ႔စကားေျပာရံုဘဲေနာ္
အသားကိုလံုးဝမထိရဘူး~"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ အဲ့အတြက္စိတ္မပူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရိွပါတယ္..ဟဲဟဲ~"
ထယ္ေယာင္းဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ရသြားၿပီျဖစ္တဲ့ေျမာင္ဟြန္းက
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ထယ္ေယာင္းတို႔အိမ္ကေနထြက္လာၿပီး
ေျဗာင္အင္ရဲ့ကုမၸဏီသို႔~
"သူေလးလာျပန္ၿပီ ေခ်ာလိုက္တာ ခ်စ္စရာေလး~"
"တကယ္ အူယားစရာေလး~"
"မဂၤလာပါခဗ်~"
"ဟုတ္ မဂၤလာပါေမာင္ေလး ceoဆီလာတာလား~"
"ဟုတ္တယ္~ကိုကိုအားေနရဲ့လား~"
"မအားဘူး meetingထိုင္ေနတယ္
မမတို႔အနားလာထိုင္ေစာင့္ေလေမာင္ေလး~"
"ရၿပီဗ် ကိုကို႔ရံုးခန္းထဲဘဲသြားေစာင့္ေတာ့မယ္ bye bye~"
ေဘးနားမွာပန္းေတြပြင့္ေနသည့္အလား
လွပစြာၿပံဳးျပသြားတဲ့ေျမာင္ဟြန္းက
reception counterကOmegaမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ့အသည္းကိုလႈပ္ခါေစတာအမွန္~
"ေနာက္ထပ္အမွားလုပ္တာမ်ိဳး ငါမျမင္ခ်င္ဘူးေနာ္~"
"ဟုတ္ကဲ့ပါceo~"
"တကယ္ပင္ပန္း....မင္း ငါ့ရံုးခန္းထဲဘာလာလုပ္တာလဲ~"
Meetingၿပီးလို႔မန္ေနဂ်ာနဲ႔အတူရံုးခန္းျပန္လာတဲ့ေျဗာင္အင္က sofaေပၚကေျမာင္ဟြန္းကိုေတြ့ၿပီး
ေဒါသကထြက္လာၿပီ~
"စိတ္ေလ်ွာ့ပါၪီးေလးႀကီးရယ္ ေျပာစရာေလးရိွလို႔ေရာက္လာတာပါ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
