"ဟုတ္လား~အန္တီကိုေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ေျပာေပးၪီးေနာ္~"
"ဟုတ္ကဲ့ ေျပာလိုက္ပါ့မယ္~"
"စြတ္ျပဳတ္ေလးအရင္ေသာက္လိုက္honey~"
အလိုက္သိစြာ စြတ္ျပဳတ္ဘူးေလးဖြင့္ေပးတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုလဲ အစားမက္သူမို႔
ခ်က္ခ်င္းယူစားပစ္ေလရဲ့~
"ေတာ္ေတာ္အရသာရိွတာဘဲ~"
"မ်ားမ်ားစား~"
"ဆရာ taekookေလးကအိပ္ခ်င္ၿပီထင္တယ္~"
"ဟုတ္လား ဒီကိုေပး~"
"ဟုတ္~"
ထယ္ေယာင္းက ေျမာင္ဟြန္းလက္ထဲက
သူ႔သားေလးကိုယူၿပီးလမ္းေလ်ွာက္ရင္းေခ်ာ့သိပ္လိုက္ရာ
ကေလးကခ်က္ခ်င္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႔ေဂ်ာင္ကုေဘးျပန္ထိုင္လိုက္တယ္။
"daddyသားေလးကခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္...မြ~"
"taekookကို ရက္တစ္ရာျပည့္ေမြးေန့လုပ္မွာမဟုတ္လားဆရာ~"
"လုပ္မွာေပါ့ကြ ငါ့ရဲ့သားၪီးေလးပါဆို~"
"အဲ့တာဆိုေလ ခြင့္ေတာင္းစရာေလးရိွတယ္~"
"ဘာမ်ားလဲ~"
"ဟိုေလ အဲ့ပြဲကိုအစ္ကိုေျဗာင္အင္ကိုေခၚလာလို႔ရမလား~"
"ဘာကြ!"
"စိတ္...စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ဆရာရယ္ ဒီတိုင္း
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူပြဲတက္ရံုေလးပါ~"
"မရဘူး~"
"ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ပါdarlingရယ္ အစ္ကိုေျဗာင္အင္က
သူမ်ားပြဲမွာ အရွက္မဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြလုပ္မယ့္လူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး~"
ထယ္ေယာင္းကခြင့္မျပဳေပးခ်င္ေဘမဲ့လဲ
ေဂ်ာင္ကုေျပာတာကိုလဲလက္ခံသလို
သူကိုယ္တိုင္ကလဲ သူ႔ရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္စရာမိသားစုေလးကိုႂကြားခ်င္တာေၾကာင့္ ပြဲလာဖို႔ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ေလရဲ့~
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ တစ္လက္စတည္း
အစ္ကိုေဂ်ာင္ကုနဲ႔ခနေလာက္စကားေျပာခြင့္ပါေပးလိုက္ပါလားဆရာ~"
"ဘာ! မရဘူးကြ ဒါကိုေတာ့လံုးဝခြင့္မျပဳေပးႏိုင္ဘူး~"
"လုပ္ပါဆရာရယ္ အဲ့ဒီခြင့္ျပဳခ်က္ရမျွဖစ္မွာမို႔လို႔ပါ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
