"ဟင်?"
"honeyကိုလဲကိုယ်တစ်ယောက်တည်းပိုင်ချင်တယ်
ကိုယ့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့honey honeyမရှိရင်
ကိုယ်ရူးသွားလိမ့်မယ်~"
*ယွန်းဟိုနဲ့လမ်းခွဲထားတာတစ်နှစ်တောင်မရှိသေးဘူး
ငါပါထွက်သွားမယ်ဆိုတော့ သူဝမ်းနည်းနေတာများလား~*
"နော်honey ကိုယ့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့နော်~"
"ယွန်းဟိုကလူလွတ်ဘဲရှိသေးတယ်darling
အခုပြန်တွဲခွင့်တောင်းရင်အချိန်မှီသေးတယ် အဲ့တာဆို
Darlingအထီးမကျန်တော့ဘူးလေ~"
"ကိုယ်အခုလိုတွေပြောနေတာက
အထီးကျန်မှာကြောက်လို့မဟုတ်ဘူး
honeyကိုချစ်လို့ honeyနဲ့မခွဲနိုင်လို့!"
"??????"
"honeyကိုချစ်နေတာဆိုတာသိတာမှမကြာသေးဘူး
honeyကအခုကွာရှင်းခွင့်တောင်းနေပြီ
ကိုယ်ဘယ်လိုခံစားရမလဲတွေးကြည့်ပါဦးhoneyရယ်~"
ထယ်ယောင်းရဲ့ဝန်ခံစကားကြီးကြောင့်ဂျောင်ကုမှာ
ဘာစကားမှမပြောနိုင် ကြောင်အစွာနဲ့
ခေါင်းထဲမှာလဲရှုပ်ထွေးလို့~
"ကိုယ်honeyကိုချစ်လာတာ ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းကဘဲ~"
"မ..မဖြစ်နိုင်တာ~"
"ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ honeyကကိုယ့်အတွက်အရာရာဖြစ်လာခဲ့တာအချစ်ကြောင့်ဘဲ မိဘတွေပြောသလို
ကိုယ်ကမမြင်ခဲ့လို့~"
"..............."
"ကိုယ်လေhoneyကိုချစ်လွန်းလို့ အချစ်ဦးပါဆိုတဲ့ဂျယ်ယောင်းနဲ့ကျောင်းအတူတူတက်ဖို့ကိုတောင်လက်လျှော့ခဲ့တာ~"
"မင်းတို့ကျောင်းတူခဲ့တယ်လေ ဌာနဘဲမတူတာပါ~"
"အဲ့တာကတိုက်ဆိုင်တာ အမှန်တကယ်ကကိုယ်honeyအတွက်ဆေးကျောင်းနဲ့စီးပွားရေးကျောင်းကို
အပင်ပန်းခံပြီးတက်ခဲ့တာ မယုံရင်Ommaကိုမေးကြည့်
ommaအသိဆုံးဘဲ~"
ထယ်ယောင်းက အရင်ကအဖြစ်အပျက်တွေအကုန်
တစ်ခုမကျန်ပြောပြတော့ဂျောင်ကုမှာ
မျက်လုံးလေးပြူးပြီး ပါးစပ်လေးဟလျှက်~
👉🌟👈💬💬
................................................................
Thank you for reading🙏
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
