"honeyကdominate omegaမို့လို့
ကလေးများများရနိုင်တယ် အဲ့တာကြောင့်
ကလေးငါးယောက်လောက်ယူရအောင်နော်~"
"ငါးယောက်??"
"ဟုတ်တယ်လေ များလို့လား~"
"မဟုတ်ဘူး နည်းလို့ honeyက7ယောက်ယူရမလားလို့
luck7လေ ကလေး7ယောက်နဲ့honeyကို
darlingမကျွေးနိုင်ဘူးလား~"
"ကျွေးနိုင်ပါတယ်ဗျာ7ယောက်မကလို့10ယောက်ဘဲဖြစ်ဖြစ်ကျွေးနိုင်တယ်~"
"ပြီးရော~"
ဂျောင်ကုဆီကနေအခုလိုစကားတွေကြားရတော့
ချစ်မိနေပြီဖြစ်တဲ့ထယ်ယောင်းက
ပျော်ရွှင်ကြည်နူးလွန်းလို့ ပါးစပ်နားရွက်ချိတ်မတတ်~
"honeyညောင်းပြီdarling~"
"သွားနားရအောင်လေ လာ~"
ဘောင်းဘီမပါတဲ့မောင်ဗိုက်လေးကို
ထယ်ယောင်းကအိမ်ထဲခေါ်ဝင်သွားပြီး
အနားယူခိုင်းကာ ညအိပ်ခါနီးဆိုခြေလက်တွေဆေးပေးသေးတာ~ဂျောင်ကုကတော့နေ့တိုင်းအောက်ကဟောင်းလောင်းနဲ့ နေချင်သလိုနေတာပေါ့~
"ညနေစောင်းပြီhoney ဘောင်းဘီဝတ်တော့
အအေးမိလိမ့်မယ်~"
"မဝတ်ချင်ဘူး~"
"ဝတ်ပါ အေးနေပြီလေ~"
"အခုလိုအေးနေတဲ့အချိန် ဟန်မြစ်ဘေးမှာရောင်းတဲ့အကင်ပူပူလေးစားလိုက်ရရင်ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ~"
"စားမလား ကိုယ်သွားဝယ်ပေးမယ်လေ~"
"honeyလဲလိုက်မယ် မြစ်ဘေးလမ်းလျှောက်ရင်းနဲ့စားချင်တာ~"
"ဟုတ်ပြီလေ အဲ့တာဆိုသွားကြတာပေါ့
ဘောင်းဘီလေးတော့ဝတ်ဦး~"
ဝတ်ဦးလို့သာပြောတာ ထယ်ယောင်းကသူကိုယ်တိုင်ဝတ်ပေးပြီးမှ ကားလေးနဲ့ဟန်မြစ်ကမ်းဘေးကို
ခေါ်သွားတာပါ~
"မွှေးနေတာဘဲ ဒီမှာဘဲထိုင်စားလိုက်တော့မယ်~"
"မရဘူး ဒီမှာညော်နံတယ်~"
"မနံပါဘူး မွှေးနေတာကို~"
"လုံးဝမရဘူး ဝယ်ပြီးမှ လေကောင်းလေသန့်ရတဲ့နေရာမှာထိုင်စားချင်စား~"
ကျန်းမာရေးအတွက်ရှေးရှုပြီး
ဆိုင်မှာထိုင်မစားခိုင်းတဲ့ထယ်ယောင်းက
အကင်တွေကိုလုံလုံလောက်လောက်ဝယ်ပေးပြီး
ဂျောင်ကုကိုလမ်းလျှောက်ရင်းစားစေတာ~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
