"အဲ့တာဆို ကိုယ်အလုပ်လုပ်ဦးမယ်နော်~"
"လုပ်လေ~"
ထယ်ယောင်းကသူ့ရဲ့အလုပ်တွေကိုဆက်လုပ်ချိန်မှာ
ဂျောင်ကုခြေထောက်ကသူ့ပေါင်ပေါ်မှာမို့
ဘယ်ဘက်လက်ကအလုပ်မလုပ်ဘဲ ဂျောင်ကုခြေထောက်ကိုနှိပ်ပေးနေရသေး~
*ငါက သူ့အတွက်ဆိုရင်ဘာမှမငြိုငြင်ဘူး
သူများဆိုရင်တော့ငါလုပ်ပေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး
ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းကဂျောင်ကုကငါ့ရဲ့အရာရာဖြစ်လာခဲ့တာ ငါသူ့ကိုချစ်နေခဲ့တာလား~*
အလုပ်လုပ်ရင်းနဲ့အတွေးပင်လယ်ထဲစီးဝင်သွားတဲ့ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုကိုကြည့်လိုက်တော့
ဂျောင်ကုကပါးစပ်ကြီးဟပြီးအိပ်ပျော်နေပြီ~
"ဟဟ...ချစ်စရာလေးကွာ~"
သူသက်သာသလိုအိပ်နေတဲ့ဂျောင်ကုက
ဘောင်းဘီမဝတ်ထားလို့အောက်ကဟောင်းလောင်းနဲ့
ခေါင်းကစောင်းစောင်းကြီးမို့ ထယ်ယောင်းက
သက်တောင့်သက်သာဖြစ်အောင် ခေါင်းအုံးတွေနဲ့ခုပေးပြီး
အောက်ပိုင်းကိုစောင်ပါးပါးလေးနဲ့အုပ်ထားပေးလိုက်လေရဲ့~
*သေချာတာပေါ့ ငါသူ့ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာ~*
"မွ~"
သူ့ရဲ့ခံစားချက်ကိုသိသွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုရဲ့နဖူးလေးကိုနမ်းတာတောင်
ရှက်သွေးတွေဖြာလို့~
"အာ့~"
"ဘာဖြစ်တာလဲhoney~"
"ဗိုက်ထဲကကလေးက သူ့ကိုယ်သူclubရောက်နေတယ်များထင်သလားမသိဘူး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကိုလှုပ်ရှားနေတယ်~"
"ဟဟ..honeyရယ် ဘယ်နားကိုကန်တာလဲ
ကိုယ်စမ်းကြည့်မယ်~"
အိပ်နေတဲ့လူတောင်နိုးလာတယ်ဆိုတော့
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုရဲ့ဗိုက်ကိုလက်နဲ့စမ်းကြည့်ရာ
ကလေးကတကယ်ကိုလှုပ်ရှားနေတာ~
"ဒီဘက်ကိုကန်သားသား daddyလက်ကိုကန်~"
"အာ့!...ရား ငါ့ဗိုက်ကိုဘောလုံးကွင်းများထင်နေကြလား~"
"ဟားဟားး မထင်ရပါဘူးဗျာ~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုဗိုက်ပေါ်လက်တင်ကာ
ဟိုဘက်ဒီဘက်ရွှေ့လုပ်ရင်း စကားပြောနေတော့
ဗိုက်ထဲကကလေးကလဲ ဆက်တိုက်ကိုကန်နေတော့တာ~
ESTÁS LEYENDO
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
