👉🌟👈💬💬
...............................................................
Thank you for reading🙏
ကလေးတွေကစာမေးပွဲနဲ့ဆိုတော့
ကျမficကိုဖတ်တဲ့သူကအရမ်းနည်းနေတယ် ဒါဘေမဲ့
ကျမနေ့တိုင်းလာပါမယ်💜
#Zawgyi#
ယြန္းဟိုနဲ႔လမ္းခြဲၿပီး ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ေရ႔ွဆက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ေဘမဲ့လဲ ခ်က္ခ်င္းႀကီးယြန္းဟိုကိုမေမ့ႏိုင္ေသးတဲ့ထယ္ေယာင္းက
ညဘက္ေတြမွာေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္~
*လြမ္းတယ္ကေလးေလးရယ္ အခုခ်ိန္ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနမလဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီလား စာက်က္ေနတုန္းလား
ကိုကို႔ကိုလြမ္းလို႔ဆိုၿပီးငိုမ်ားငိုေနမလား~*
"ဟင္း~"
"honey~ေရဆာလို႔လား~"
"မဟုတ္...ေအာ့!"
"honey~"
ညသန္းေခါင္ႀကီးထအန္တဲ့ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းမွာလဲစိုးရိမ္စြာနဲ႔ ဂုတ္ေတြေက်ာေတြကိုႏိွပ္ေပးရင္းကရုစိုက္ေပးရတယ္။
"ရလားhoney~"
"အင္း~ရၿပီ~"
"အန္ခ်င္ေသးရင္ေျပာေနာ္~"
"မအန္ခ်င္ေတာ့ဘူး ရၿပီ~"
ေဂ်ာင္ကုသက္သာၿပီဆိုတဲ့အခါမွထယ္ေယာင္းက
ေဂ်ာင္ကုကိုအဝတ္စားေတြလဲေပး အိပ္ယာခင္းေခါင္းအံုးေတြပါအသစ္လဲကာျပန္အိပ္ခိုင္းရတယ္။
"ငါမူးၿပီး ဆက္တိုက္အန္ခ်င္ေနတယ္ထယ္ေယာင္း
ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး~"
"ကိုယ္ဝန္ဆိပ္တက္တာပါ စိုးရိမ္စရာေတာ့မရိွပါဘူး
ခ်ဥ္တာေလးစားမလား~"
"မစားခ်င္ဘူး~မင္းရဲ့pheromoneကိုဘဲထုတ္ေပးပါ
မင္းရဲ့pheromoneကလူကိုေအးျမၿပီးလန္းဆန္းေစတယ္~"
"ဟုတ္ပါၿပီ~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုဖက္ထားေပးၿပီး
pheromoneထုတ္ေပးရင္း ေဂ်ာင္ကုကိုစိုးရိမ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ေရာ ယြန္းဟိုကိုလြမ္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ပါလံုးဝအိပ္မရေတာ့~
"မြ~honeyေရ ထေတာ့ေလ မနက္ကိုးနာရီထိုးၿပီ~"
"ဟုတ္လား အင္းအင္း ထေတာ့မယ္ေလ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
