"တော်ပြီ ထတော့မယ်..ဝှါးး...ဟင် ommaနဲ့Appa?"
"ဟုတ်တယ် Ommaတို့ရောက်နေတာ
နာရီဝက်လောက်ရှိပြီ~"
"ဘာလို့ငါ့ကိုမနိုးလိုက်တာလဲထယ်ယောင်း~"
"Ommaတို့ကိုယ်တိုင်မနိုးခိုင်းတာပါ
ထယ်ယောင်းကလဲနိုးဖို့စိတ်ကူမရှိဘူးလေ~"
"ငါတို့ဘာတွေလွတ်သွားသေးလဲဟေ့~"
"Appa..ပါးပါး~"
ဂျောင်ကုလဲအိပ်ယာနိုးလာပြီး
Mr.jeonတို့လဲရောက်လာကြပြီမို့
မိဘတွေဝယ်လာတဲ့စားစရာတွေကို
တည်ခင်းကျွေးမွေးတဲ့ထယ်ယောင်း~
"သီးစုံအချဥ်သုပ်ဘဲ စားမလားhoney~"
"အွန်း စားမယ်လေ စားကောင်းမယ့်ပုံဘဲ~"
"တစ်ခုအရင်စားကြည့်ဦး ခံတွင်းတွေ့ရဲ့လားလို့~"
ထယ်ယောင်းက သစ်သီးစုံအချဥ်သုပ်လေးထဲကတစ်ခုကိုယူကာ ဂျောင်ကုကိုခွံ့ကျွေးတော့
ဂျောင်ကုအကြိုက်တွေ့တာမို့အများကြီးထပ်စားတယ်လေ~
"သားလဲ တစ်ခုခုစားပါဦး မျက်နှာကချောင်ကျနေပြီ~"
"အဲ့လောက်လဲမဟုတ်ပါဘူးommaရဲ့~"
"သားကြိုက်တဲ့မုန့်တွေလဲပါတယ် စားလိုက်~"
"ပြီးမှစားလိုက်ပါ့မယ်~"
"ဒီဟာစားထယ်ယောင်း~"
ထယ်ယောင်းအရမ်းကြိုက်တဲ့မုန့်ကိုဘဲ
ဂျောင်ကုကယူပြီးပေးမှ စားတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
မိဘတွေကပြုံးစိစိ~
"သားထယ်ယောင်း မွေးလာမယ့်ကလေးအတွက်
အခန်းပြင်ထားပြီလား~"
"ကိုယ်ဝန်တောင်အခုမှနှစ်လဘဲရှိသေးတာလေ
အခန်းပြင်ဖို့ကမစောလွန်းဘူးလား~"
"ကြိုပြီး ပြင်ဆင်ထားမှပေါ့သားရဲ့
ကလေးအသုံးအဆောင်တွေတောင်ဝယ်ထားသင့်ပြီနော်~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော်စီစဥ်လိုက်ပါ့မယ်~"
"နောက်ပြီး အိမ်အကူငှားထားပါလား
ချက်ပြုတ်တာနဲ့အိမ်မှုကိစ္စလုပ်ဖို့လေ~"
"အဲ့တာကိုကျွန်တော်လဲစဥ်းစားနေပါတယ်~"
"စဥ်းစားမနေနဲ့ ငှားလိုက်~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
