ပြောပြီးတာနဲ့ထယ်ယောင်က သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်
sofaပေါ်အိပ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကို သွားပွေ့ချီလိုက်ပြီး
သူ့အပေါ်မှာဘဲအိပ်စေလိုက်တယ်။
"ထိုင်လို့ရပြီAppaနဲ့omma~"
"အင်းပါ~"
"honeyရဲ့မိဘတွေရောမပါဘူးလား ခါတိုင်းဆိုအတူတူလာနေကျပါ~"
"လာတုန်းကတော့အတူတူဘဲ လမ်းတစ်ပိုင်းရောက်မှ
ဝယ်ထားတဲ့လက်ဆောင်ထုပ်ကအိမ်မှာကျန်ခဲ့လို့ဆိုပြီး
ပြန်လှည့်သွားကြတာ~"
"လက်ဆောင်ကမလိုတဲ့ဟာကို~"
"ပေးချင်လို့ပေါ့ဟဲ့ ဘယ်လိုလဲkookieရဲ့ကိုယ်ဝန်က
ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ~"
"တစ်လပြည့်ခဲ့ပြီးပြီ အခုနှစ်လထဲရောက်နေပြီ~"
"ကျန်းမာရေးရောကောင်းရဲ့လား Ommaသားကို
ကိုယ်ဝန်ဆောင်တုန်းကတော့ခနခနဖျားတယ်~"
"honeyကဖျားတော့မဖျားဘူး ခံတွင်းပျက်တာတော့ဖြစ်တယ်~"
"တော်သေးတာပေါ့ ခံတွင်းပျက်တာကဘယ်လောက်မှမကြာပါဘူး အဆင်ပြေသွားမှာ~"
"မင်းတို့သတင်းကို Appaတို့ကြားရတာ တကယ်ခံစားလို့မကောင်းဘူးထယ်ယောင်း~"
"ဖေကြီးကလဲ မပြောပါနဲ့တော့ဆို~"
"ပြောပါစေOmma ကျွန်တော်တို့လဲ တကယ်လုပ်ခဲ့ကြတာကိုး~"
"အင်းပါ ပြီးခဲ့တာတွေကိုထားလိုက်ပါတော့
နောက်ထပ်သာမဖြစ်စေနဲ့ အခုဆိုသားတို့က
ကလေးအဖေတွေဖြစ်ကြတော့မှာမဟုတ်လား~"
"ဟုတ်~ထပ်မဖြစ်စေရတော့ပါဘူးOmma~"
"Ommaသားကိုယုံတယ် သားရဲ့နှလုံးထဲမှာ
kookieကရှိပြီးသားဘဲလေ သားကမြင်အောင်မကြည့်လို့သာ~"
"ကျွန်တော့်နှလုံးသားထဲမှာရှိတဲ့honeyက
သူငယ်ချင်းပါ~"
အခုချိန်ထိသူငယ်ချင်းဘဲဆိုတဲ့
ထယ်ယောင်းရဲ့စကားကိုမိဘတွေက
ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ ပြုံးရင်းသာခေါင်းငြိမ့်ပြလေရဲ့~
"အင်း~ညောင်းတယ်~"
"ကိုယ်ပွေ့ထားလို့ထင်တယ် အိပ်ယာမှာအိပ်မလားhoney~"
VOUS LISEZ
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜19💜
Depuis le début
