*honeyအခုလိုပင်ပန်းဆင်းရဲနေတဲ့အချိန်မှာ
ငါကယွန်းဟိုကိုတမ်းတနေမိတယ် ဒါကမတရားဘူး
ယွန်းဟိုကငယ်သေးတယ် အချစ်သစ်ကိုခနလေးပြန်ရှာနိုင်တယ် ငါ့စိတ်ငါပြတ်သားဖို့ဘဲလိုတာ~*
"ထယ်ယောင်း~"
"အော...လာမယ်honeyရေ ခနလေးနော်~"
"ငါဗိုက်နာတယ်~"
"ဗိုက်နာတယ်?"
ဂျောင်ကုကဗိုက်နာတယ်ဆိုတော့ ထယ်ယောင်းလဲ
လုပ်နေတဲ့အလုပ်ကိုပစ်ချထားပြီး
မြန်မြန်သွားပြန်ရော~
"ဘယ်လိုနာတာလဲhoney အေးလို့နာတာလား
အထဲကတစ်ခုခုထွက်လာချင်သလိုနာတာလား~"
"တစ်ခုမှမဟုတ်ဘူး ဗိုက်ကြောတွေနာတာ
နံရိုးတွေရောဘဲ~"
"အော်~အဲ့တာက honeyခနခနအန်ထားလို့ပါ
ငြိမ်ငြိမ်လေးလဲနေလိုက် ကိုယ်ဆေးလိမ်းပေးမယ်~"
"အင်း~"
"ဗိုက်မဆာဘူးလားhoney တစ်ခုခုတော့စားရမယ်ထင်တယ်~"
"ဘာမှမစားချင်ဘူး စားရင်လဲအန်မိမှာဘဲ~"
"ဆီကြော်စာမဟုတ်တာလေးဝယ်ပေးမယ်လေ
စားလိုက်နော်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုအတွက် ခံတွင်းတွေ့လောက်မယ့်စားစရာလေးတွေဝယ်ပေးတော့ ဂျောင်ကုလဲ
စားတော့စားဘေမဲ့ အများကြီးမစား~
"တော်ပြီလားhoney ထပ်စားဦးလေ~"
"မစားနိုင်တော့ဘူး~"
"ဟုတ်ပါပြီ အဲ့တာဆိုကိုယ်သိမ်းလိုက်တော့မယ်နော်~"
"ထယ်ယောင်း~"
"ပြောလေhoney ကိုယ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ~"
"ဘာမှမလုပ်ပေးပါနဲ့ မင်းအခုလိုလုပ်ပေးလေလေ
ငါနေရခက်လေလေဘဲ~"
မျက်နှာညိုးငယ်စွာနဲ့ပြောလာတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းလဲ ဂျောင်ကုရှေ့တည့်တည့်ထိုင်ချကာ
လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။
"honeyက ကိုယ်ကရုစိုက်ရမယ့်သူမို့လို့ကရုစိုက်ပေးနေတာလေ ကျန်တာတွေကိုမတွေးပါနဲ့~"
"ငါလေ ဟိုးအရင်က မင်းဂျယ်ယောင်းကိုကြိုက်တယ်ပြောတော့ ငါ့စိတ်ထဲမှာမနာလိုဖြစ်မိတယ်~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
