"ထ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္အဆင္သင့္လုပ္ထားၿပီ~"
"အဲ့ေလာက္ထိလုပ္ေပးဖို႔မလိုတာကို~"
"လိုတာေပါ့honeyရဲ့ ကဲထ~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုထူေပးၿပီး
မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ေစကာ
အဝတ္လဲဖို႔ပါကူညီေပးေလရဲ့~
"မနက္စာရၿပီhoney~"
"မင္းကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာလား~"
"ဟုတ္တယ္ေလ စားၾကည့္ပါၪီး~"
ေပါင္မုန္႔ၾကက္ဥေၾကာ္တစ္ခ်ပ္နဲ႔ ၾကက္ဥျပဳတ္တစ္လံုးရယ္
ပန္းပြင့္စိမ္းေလးနဲ႔ အသီးအႏွံေလးေတြကို
ေသေသခ်ာခ်ာျပင္ဆင္ထားေပးတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ကုလဲ ပန္းပြင့္စိမ္းကိုအရင္ယူစားေပးလိုက္တယ္~
"ဘယ္လိုေနလဲhoney~"
"ဆားအရသာမေတြ့သလိုဘဲ~"
"က်န္းမာေရးနဲ႔ညီၫြတ္ေအာင္ဆားေလ်ွာ့ထည့္ထားတာေလ~"
"အဲ့လိုလား~"
"မဟုတ္ဘူး တကယ္ေတာ့ဆားထည့္ဖို႔ေမ့သြားတာ..ဟဟ~"
"အဲ့တာေၾကာင့္ လံုးဝအရသာမရိွပါဘူးလို႔~"
"honeyကသက္သာတယ္ေနာ္
ကိုယ့္တုန္းကဆိုhoneyခ်က္တဲ့ငံတူးေနတဲ့ဟင္းေတြစားခဲ့ရတာ~"
"ေအာ္ေဟာ~အခုမွမေက်နပ္ခ်က္ေတြထြက္လာတယ္ေပါ့~"
"အခြင့္ရတုန္းေလးေျပာရတာေလ~"
"ငါလဲအိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီးခ်က္ခဲ့ရတာကြ
မေကာင္းတဲ့ေကာင္ရ!"
"ဟားဟားး~"
သက္ဝင္လႈပ္ရွားကာရယ္ေမာေနတဲ့ထယ္ေယာင္းက
စူပုပ္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုကိုၾကည့္ေနရင္း
ယြန္းဟိုကိုသတိရသြားျပန္ေရာ~
*honeyေနရာမွာ ကေလးေလးဆိုလဲအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနမွာ ကေလးေလးကလူေကာင္ပိုေသးေတာ့
ပိုလို႔မ်ားခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနမလား~*
"ထယ္ေယာင္း ငါ...ေအာ့~"
"အန္ခ်င္ျပန္ၿပီလားhoney~"
"ေပါင္မုန္႔ေၾကာ္က...ေအာ့..ေဝါ~"
ေပါင္မုန္႔ၾကက္ဥေၾကာ္စားလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ပ်ိဳ႕တက္လာတဲ့ရင္ဘတ္တစ္စံုေၾကာင့္
ေနရာမွာတင္ အန္ခ်မိတဲ့ေဂ်ာင္ကု~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
