"ေကာင္းၿပီေလ သူက သူ႔ရဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုအရမ္းခ်စ္တာ~"
"အဲ့တာမ်ားအဆန္းလုပ္လို႔စီနီယာရယ္ ကြၽန္ေတာ္သိၿပီးသားပါ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းကေဂ်ာင္ကု အဲ့အစ္ကိုကို
ကိုကိုကငယ္ကတည္းကအလိုလိုက္ၿပီးကရုစိုက္လာတာ
အဲ့တာကကြၽန္ေတာ့္ကိုသဝန္မတိုေစဘူး~"
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလက္ထပ္ထားၾကတာ
6ႏွစ္7ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရိွၿပီ~"
"ဟဟ~မျဖစ္ႏိုင္လိုက္တာစီနီယာရယ္
လက္ထပ္ထားရင္လက္ထပ္လက္စြပ္ဝတ္ထားမွာေပါ့
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဘယ္မိတ္ဆက္ေပးပါ့မလဲ~"
"မင္းမယံုေသးဘူးဘဲ~"
ဂ်ယ္ေယာင္းက ထယ္ေယာင္းတို႔ရဲ့မဂၤလာဓာတ္ပံုကိုျပရင္း
အရင္ကအေၾကာင္းေတြအကုန္ေျပာျပေတာ့
ငယ္ရြယ္ေသးတဲ့ယြန္းဟိုမွာ မ်က္ရည္အေပါက္ေပါက္~
"ငါဘာလို႔မ်က္ခမ္းေတြလႈပ္ေနတာလဲ~"
"အဲ့တာသိပ္မေကာင္းဘူးေနာ္ceo~"
"မင္းကလဲ အယူတီးလိုက္တာ~"
*ဝုန္း!*
"honey?"
"Pheromone...pheromone~"
"honey!!"
သူ႔ရံုးခန္းထဲေရာက္လာတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
အက်ႌဖရိုဖရဲ လည္ပင္းနဲ႔ရင္ဘတ္ေတြမွာ
စုပ္နမ္းရာေတြနဲ႔ေမ့လဲသြားလို႔ ကမ႓ာပ်က္မတတ္ျဖစ္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္း~
"ေဆးရံု...ေဆးရံုပို႔ရမယ္ ကားျပင္လိုက္~"
"ဟုတ္ကဲ့ceo~"
စိုးရိမ္စရာအေျခေနမို႔ ေဆးရံုခ်က္ခ်င္းပို႔တဲ့ထယ္ေယာင္းက
ေဂ်ာင္ကုကိုစိုးရိမ္တဲ့စိတ္နဲ႔ သူ႔ရည္းစားယြန္းဟိုဆက္ေနတဲ့ဖုန္းကိုမကိုင္အား~
"အင္း~"
"သတိရၿပီလားေဂ်ာင္ကု~"
"အင္း~ငါမေသေသးဘူးဘဲ~"
ေမ့လဲသြားရာကေနသတိရလာတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ထံုထံုထိုင္းထိုင္းနဲ႔ထထိုင္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းကထူေပးရတာေပါ့~
"ငါက မင္းမုဒိမ္းက်င့္ခံခဲ့ရတယ္ထင္ၿပီးအရမ္းလန္႔သြားတာ~"
"မဟုတ္ဘူး ငါ့ရည္းစားနဲ႔လုပ္ဖို႔အတြက္
အစပ်ိဳးၾကေတာ့ သူကခါတိုင္းလိုpheromoneေတြထုတ္တယ္ေလ အဲ့တာကိုငါကဘာျဖစ္သလဲမသိဘူး
ေခါင္းေတြမူးၿပီးသူ႔pheromoneကိုဆန္႔က်င္ေနတယ္ေလ တစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးတာကို~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
