"ဟာ့...အား...ကလေးလေးကိုအရမ်းလွမ်းတာဘဲ~"
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရဲ့d*ckကိုစုပ်ရုံမက
ဥတွေကိုပါစုပ်ပေးတာကြောင့်
ထယ်ယောင်းဘယ်လိုမှသည်းမခံနိုင်တော့~
"ပြွတ်စ်...ပလွတ်~"
"ကလေးရေ ကိုကိုဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်~"
"ဘာဖြစ်လို့လဲကိုကိုကလဲ~"
"ကိုကိုအီးပါချင်လို့ကလေးလေးရဲ့~"
"အဲ့တာကြောင့်မို့ အသံကတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေတာကို
သွားလေကိုကို ကလေးကိုအားမနာပါနဲ့~"
"ဟုတ်ပါပြီ ချစ်တယ်နော်~"
*တီး~*
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ဖုန်းကိုချက်ချင်းချပြီး
သူ့ရဲ့d*ckကို ဂျောင်ကုပါးစပ်ထဲ
ကောင်းကောင်းနေရာယူစေလိုက်တော့
ဒီတစ်ခါမျက်လုံးပြူးရတာကဂျောင်ကု~
*သူ့ဟာကအကြီးကြီးပါဆို အတင်းထိုးထည့်နေတယ်~*
"အား...ကောင်းတယ်honey~"
"ပြွတ်စ်...အွန်း...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"အင်း...အာ့...ကိုယ်နီးပြီ...အင့်~"
*အသက်ရှူမဝဘူးခွေးကောင်ရဲ့~*
"အွန်း...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"ပြီးတော့မယ်...အင့်...အား...အားး~"
"ပြွတ်စ်...အဟွတ်...အဟွက်~"
"sorry honey အဆင်ပြေရဲ့လား~"
"ရတယ်~"
"အဲ့တာဆို ရေချိုးလိုက်တော့လေ ကိုယ်
ကလေးလေးကိုဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်ဦးမယ်~"
အရင်ကဆို ပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးရုံနဲ့မကျေနပ်တဲ့ထယ်ယောင်းက
အခုတော့ ဘာမှဆက်မလုပ်တော့ဘဲ
ယွန်းဟိုဆီကိုဖုန်းဆက်နေတာမို့ ဂျောင်ကုစိတ်မကြည်စွာ
အိပ်လိုက်တော့အိပ်မက်တွေကမလှ~
"နေမကောင်းဘူးလားhoney အဖျားတိုင်းရအောင်~"
"နေကောင်းတယ် မြောင်ဟွန်းကြောင့် အသည်းကွဲနေတာ~"
"အရမ်းကြီးမခံစားပါနဲ့ကွာ လူပင်ပန်းပါတယ်~"
"အင်း~"
"ကိုယ်အလုပ်သွားတော့မယ်..မွ...တစ်ခုခုဆိုဖုန်းဆက်နော်~"
မနက်ကတည်းက မျက်နှာတစ်စက်မှမလှတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းလဲကုမ္ပဏီကိုတောက်လျှောက်မသွားဘဲ
မြောင်ဟွန်းဆီအရင်သွားလေရဲ့~
أنت تقرأ
~~real life~~{Complete}
أدب الهواةဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜15💜
ابدأ من البداية
