"မဟုတ်လောက်ပါဘူးhoneyရယ်
ဒီတိုင်းနောက်လိုက်တာနေမှာပါ~"
"မဖြစ်နိုင်ဘူး Alphaတစ်ယောက်ကနေဒီလိုစကားမျိုးကို
စနောက်ဖို့အတွက်ပြောမှာမဟုတ်ဘူး~"
"မဟုတ်ဘူးလေ သူလဲ........
~~Ring~~Ring~~
"ကလေးဆီကဘဲ ခနနော်honey~"
အရင်ကဆို ဘယ်ရည်းစားရဲ့ဖုန်းလာလာ
သူနဲ့စကားပြောနေတာကိုဖြတ်ပြီးမသွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
အခုတော့စကားဖြတ်သွားရုံမက ဖုန်းပြောတာကိုလဲ
ဝရမ်တာဘက်ထွက်ပြောတာ~
"ဒီကောင်အရမ်းပြောင်းလဲသွားတယ် နွားအိုမြက်နုကြိုက်ကြီး~"
အရင်ကနဲ့ယှဥ်ရင် အရာရာပြောင်းလဲလာတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျောင်ကုစိတ်မကြည်စွာနဲ့
ဖုန်းပြောနေတဲ့ထယ်ယောင်းဆီသွားလိုက်တာတောင်
ထယ်ယောင်းကဖုန်းပြောမပျက်~
"ဟုတ်တယ် ကိုကိုအခုမှအိမ်ပြန်ရောက်တာကလေးရဲ့~"
"ကိုကို့သူငယ်ချင်းကိုပြန်လိုက်မပို့လိုက်ရတာစိတ်မကောင်းဘူးကိုကိုရယ်~"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကလေးလေးရဲ့ သူကစိတ်မဆိုးတတ်ဘူး~"
သူ့ကိုလုံးဝကရုမစိုက်ဘဲဖုန်းဘဲပြောနေတဲ့ထယ်ယောင်းရှေ့
ဂျောင်ကုကဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး
ထယ်ယောင်းရဲ့ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖွင့်တော့
မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးဖြစ်သွားတဲ့ထယ်ယောင်း~
"honey..ဘာလုပ်နေတာလဲ~"(တီးတိုးပြော)
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အွန်း~"
"အာ့~"
"ကိုကိုဘာဖြစ်တာလဲ~"
"အား...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး လက်ကျင်သွားလို့~"
သူ့d*ckကိုအပြင်ထုတ်ပြီး စုပ်လာတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းမှာကောင်းလဲကောင်း
ယွန်းဟိုကြားသွားမှာလဲစိုးနဲ့ ပြာယာကိုခတ်လို့~
"အွန်း...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"ကလေးလေး..ညကျရင် စာလုပ်ဦးနော်~"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို ကလေးစာကြိုးစားပါ့မယ်~"
"ပြွတ်စ်...အမ်း...ပြွတ်စ်~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
