"ငါဗိုက်သိပ်မဆာလို့ပါ~"
သူ့ရှေ့မှာကြည်နူးနေကြတဲ့ထယ်ယောင်းတို့အတွဲကိုကြည့်ပြီး
စိတ်အဆင်မပြေဖြစ်လာတဲ့ဂျောင်ကုက
မအားသေးလို့ဆိုပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်လေ~
"မဟုတ်သေးပါဘူး ဒီကောင်က ငါ့ကိုသူငယ်ချင်းဆိုပြီးမိတ်ဆက်ပေးတယ် မင်းနဲ့ငါတွေလဲပြောတယ်..ဟူးး..ထားလိုက်ပါတော့လေ~"
ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်ဖြေသိမ့်ကာ အိမ်ကနေထွက်သွားတဲ့ဂျောင်ကုကမြောင်ဟွန်းကိုသွားလိုက်ပြန်တော့
စိတ်ကအလိုလိုပြေသွားပြန်ရော~
"အစ်ကိုဂျောင်ကု ကျွန်တော့်ကိုမနှောက်ယှက်ပါနဲ့တော့ဗျာ~"
"နှောက်ယှက်တာမဟုတ်ပါဘူး အစ်ကိုမင်းကိုတကယ်သဘောကျတာပါ~"
"ကျွန်တော်အမှန်တိုင်းပြောမယ်နော်~"
"အင်း~"
"တကယ်တော့ကျွန်တော်ကAlphaအချင်းချင်းဘဲကြိုက်တာ~"
"ဘယ်လို??"
"ဟုတ်တယ် အခုလက်ရှိကျွန်တော်ကြိုက်နေတဲ့Alphaက
အစ်ကို့ယောကျာ်းကင်မ်ထယ်ယောင်းပါ~"
"ဘာ!!"
ခနကမှထယ်ယောင်းကိုစိတ်မကျေနပ်ဖြစ်နေပါတယ်ဆို
crushဖြစ်တဲ့မြောင်ဟွန်းကပါ သူ့ကိုမကြိုက်ဘဲ
ထယ်ယောင်းကိုကြိုက်နေတယ်ပြောလာတော့
ဒေါသကငယ်ထိပ်ရောက်သွားရော~
"တွေ့မယ် ထယ်ယောင်း ပြန်လာပါစေဦး~"
ဒေါသတွေနဲ့အတူအိမ်ပြန်ပြီး ထယ်ယောင်းအပြန်ကိုစောင့်နေတဲ့ဂျောင်ကုက ထိုင်တောင်မထိုင်
အိမ်တံခါးဝမှာလမ်းလျှောက်လျှက်~
"ဒင်းကိုအမှုန့်ကြိတ်ပစ်မယ်~"
"honeyရေ ကိုယ်ပြန်ရောက်ပြီ~"
"ပြောတုန်းဆိုတုန်းရောက်လာပြီဘဲ~"
"ဟင်~ဘာဖြစ်တာ...အားး!"
"မကောင်းတဲ့ကောင်!...လူယုတ်မာ!"
"အား...မဟုတ်သေးဘူးလေhoney~"
ရောက်တာနဲ့ဆံပင်ဆွဲပြီး ဗိုက်ကိုဒူးနဲ့တိုက်တာခံလိုက်ရတဲ့ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုစိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ
လုပ်ချင်ရာလုပ်တာကိုခံပြီးမှ အကြောင်းပြချက်ကိုသိရလေရဲ့~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
